(K)  A0  A+  A-    
 STRONA GŁÓWNA BIP » Poprzednia strona » Odczyt wiadomości
Menu:
Urząd Gminy
Statut Gminy
Wójt Gminy
Rada Gminy
Prawo miejscowe
Budżet i finanse
Zamierzenia, strategie i programy
Publiczny dostępny wykaz danych o środowisku
Oświadczenia majątkowe
Przetargi
Ochrona środowiska
Jednostki organizacyjne
Rejestry
Komunikaty
Wybory Samorządowe/Sołeckie/Izby Rolne/Ławnicy/Sejmu i Senatu RP/PE/Prezydent RP
Konkurs na stanowiska urzędnicze
Konkursy na dyrektorów szkół
Współpraca z Organizacjami Pożytku Publicznego
Audyty i Kontrole
Kącik adopcyjny bezpańskich zwierząt
Druki dla interesantów
Sprawozdania
Rewitalizacja
RODO
Narodowy Spis Powszechny/Rolny/Ludności
-------------------------
Jak załatwić sprawę
Redaktorzy strony
Statystyka odwiedzin
Statystyka czytalności
Wyszukaj urzędnika
Rejestr zmian
Mapa serwisu
Wyszukiwarka


»Wyszukiwanie zaawansowane
Archiwalne menu:
Ostatnie 5 wiadomości:
» Informacja Wójta Gminy Łączna z dnia 27 marca 2024r.
» Zawiadomienie o szkoleniu Obwodowych Komisji Wyborczych w Gminie Łączna
» Zarządzenie Nr 11/2024 Wójta Gminy Łączna z dnia 20 marca 2024r.
» Zaproszenie do składania ofert - remont wieżyczek na Kościele w Łącznej
» Zaproszenie do składania ofert na roboty budowlane - Wymiana pokrycia dachowego na Kościele w Łącznej
  • Prawo miejscowe
  • Uchwały Rady Gminy
  • Rok 2014
  • UCHWAŁA NR XXXVI/249/2014 RADY GMINY ŁĄCZNA z dnia 29 stycznia 2014 r.

    w sprawie przyjęcia „Gminnego Programu Opieki nad Zabytkami Gminy Łączna na lata 2013 - 2016”

    UCHWAŁA NR XXXVI/249/2014
    RADY GMINY ŁĄCZNA
    z dnia 29 stycznia 2014 r.
    w sprawie przyjęcia „Gminnego Programu Opieki nad Zabytkami
    Gminy Łączna na lata 2013 - 2016”
    Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym
    (Dz.U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.) oraz art. 83 ust. 3 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r.
    o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. z 2003r. Nr 162, poz. 1568 z późn.
    zm.), po uzyskaniu pozytywnej opinii Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Konserwatora
    Zabytków - Rada Gminy Łączna uchwala, co następuje:
    § 1. Przyjmuje się „Gminny Program Opieki nad Zabytkami Gminy Łączna na lata
    2013 – 2016”, stanowiący załącznik do niniejszej uchwały.
    § 2. Wykonanie uchwały powierza się Wójtowi Gminy Łączna.
    § 3. Uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od daty jej ogłoszenia w Dzienniku
    Urzędowym Województwa Świętokrzyskiego.
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 1
    Załącznik Nr 1 do Uchwały Nr
    XXXVI/249/2014
    Rady Gminy Łączna
    z dnia 29 stycznia 2014 r.
    GMINNY PROGRAM OPIEKI NAD ZABYTKAMI GMINY ŁĄCZNA
    NA LATA 2013-2016
    GRUDZIEŃ 2013 R.
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 1
    I. Wprowadzenie;
    II. Podstawa prawna opracowania gminnego programu opieki nad zabytkami;
    III. Uwarunkowania formalno-prawne;
    IV. Uwarunkowania zewnętrzne ochrony dziedzictwa narodowego;
    1. Strategiczne cele polityki państwa w zakresie ochrony zabytków i opieki nad
    zabytkami;
    2. Zabytki i ich ochrona w krajowych i wojewódzkich dokumentach o charakterze
    pomocniczym;
    V. Uwarunkowania wewnętrzne ochrony dziedzictwa kulturowego na poziomie Gminy
    Łączna;
    VI. Cele programu w świetle Ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece
    nad zabytkami, cel strategiczny, priorytety i harmonogram działań;
    VII. Ogólna charakterystyka zasobów:
    1. zarys historii Gminy Łączna;
    2. zabytki Gminy Łączna:
    VIII. Ocena stanu dziedzictwa kulturowego. Analiza szans i zagrożeń.
    IX. Źródła finansowania Gminnego Programu Opieki nad Zabytkami dla Gminy wiejskiej
    Łączna na lata 2013-2016.
    I. Wprowadzenie
    Podstawowym celem opracowania programu opieki nad zabytkami jest określenie
    zasadniczych kierunków działań oraz kluczowych zadań, jakie winny być realizowane
    w celu poprawy stanu zachowania dziedzictwa kulturowego Gminy Łączna dla
    zachowania śladów przeszłości.
    Zachowanie, ochrona i konserwacja zabytków to jeden z najważniejszych interesów
    publicznych -prawidłowe zachowanie dóbr kultury i dziedzictwa narodowego ma
    ogromny wpływ na kształtowanie się tożsamości lokalnej.
    Obowiązek opracowania programu wynika z art. 87 ust. 1 Ustawy z dnia 23 lipca
    2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami i ma na celu poprawę stanu
    zachowanych zasobów kulturowych przez właściwe eksponowanie walorów
    krajobrazu kulturowego, wykorzystanie w celach edukacyjnych i wychowawczych,
    rozwój turystyki, a także cele społeczne i gospodarcze.
    Program opieki nad zabytkami dla Gminy Łączna jest dokumentem pomocniczym
    i uzupełniającym, nie ma on charakteru aktu prawnego. Program opieki nad zabytkami
    jest elementem samorządowej polityki strategicznej służącym podejmowaniu działań
    w celu poprawy stanu zasobów dziedzictwa kulturowego na terenie gminy.
    Program opieki nad zabytkami wymaga cyklicznej aktualizacji z uwagi na
    zmieniające się przepisy prawa oraz zmieniające się uwarunkowania gospodarcze
    i kulturowe a także zmieniający się stan zasobów dziedzictwa kulturowego.
    Ilekroć w opracowaniu mowa jest o:
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 2
    - ustawie –rozumie się przez to ustawę z dn. 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków
    i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz.1568 z późn. zm.),
    - programie –rozumie się przez to „Program opieki nad zabytkami Gminy Łączna na
    lata 2013 -2016”
    - gminie –rozumie się przez to Gminę wiejską Łączna;
    - ewidencji –rozumie się Gminną ewidencję zabytków Gminy Łączna, prowadzoną
    w formie papierowej i elektronicznej;
    - zabytku –rozumie się nieruchomość lub rzecz ruchomą, ich części lub zespoły, będące
    dziełem człowieka lub związane z jego działalnością i stanowiące świadectwo minionej
    epoki bądź zdarzenia, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na
    posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową;
    - zabytku nieruchomym -rozumie się w szczególności: krajobrazy kulturowe, układy
    urbanistyczne, ruralistyczne i zespoły budowlane, dzieła architektury i budownictwa,
    dzieła budownictwa obronnego, obiekty techniki, cmentarze, parki, ogrody i inne formy
    zaprojektowanej zieleni, miejsca upamiętniające wydarzenia historyczne lub
    działalność wybitnych osobistości bądź instytucji (art.6 ust. 1 pkt 1 ustawy);
    - zabytku ruchomym –rozumie się w szczególności: dzieła sztuk plastycznych,
    rzemiosła artystycznego i sztuki użytkowej, kolekcje, numizmaty oraz pamiątki
    historyczne, wytwory techniki, materiały biblioteczne, instrumenty muzyczne, wytwory
    sztuki ludowej i rękodzieła oraz inne obiekty etnograficzne oraz przedmioty
    upamiętniające wydarzenia historyczne bądź działalność wybitnych osobistości lub
    instytucji (art.6 ust. 1 pkt 2 ustawy);
    - zabytku archeologicznym -rozumie się w szczególności: pozostałości terenowe
    pradziejowego i historycznego osadnictwa, cmentarzyska, kurhany, relikty działalności
    gospodarczej, religijnej i artystycznej (art. 6 pkt 3 ustawy);
    - krajobraz kulturowy to przestrzeń historycznie ukształtowana w wyniku działalności
    człowieka, zawierająca wytwory cywilizacji oraz elementy przyrodnicze (art.3 pkt
    14 ustawy);
    Ochronie podlegać mogą nazwy geograficzne, historyczne lub tradycyjne
    nazwy obiektu budowlanego, placu, ulicy lub jednostki osadniczej (art.6 ust.2
    ustawy).
    I. Podstawa prawna opracowania gminnego programu opieki nad zabytkami:
    Gminny program opieki nad zabytkami ma na celu w szczególności:
    1) włączenie problemów ochrony zabytków do systemu zadań strategicznych,
    wynikających z koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju;
    2) uwzględnianie uwarunkowań ochrony zabytków, w tym krajobrazu kulturowego
    i dziedzictwa archeologicznego, łącznie z uwarunkowaniami ochrony przyrody
    i równowagi ekologicznej;
    3) zahamowanie procesów degradacji zabytków i doprowadzenie do poprawy stanu ich
    zachowania;
    4) wyeksponowanie poszczególnych zabytków oraz walorów krajobrazu kulturowego;
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 3
    5) podejmowanie działań zwiększających atrakcyjność zabytków dla potrzeb społecznych,
    turystycznych i edukacyjnych oraz wspieranie inicjatyw sprzyjających wzrostowi
    środków finansowych na opiekę nad zabytkami;
    6) określenie warunków współpracy z właścicielami zabytków, eliminujących sytuacje
    konfliktowe związane z wykorzystaniem tych zabytków;
    7) podejmowanie przedsięwzięć umożliwiających tworzenie miejsc pracy związanych
    z opieką nad zabytkami.
    Program opieki nad zabytkami dla gminy wiejskiej Łączna opracowano również
    na podstawie:
    - Ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity
    Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.);
    - Gminnego programu opieki nad zabytkami –poradnik metodyczny. Praca
    zespołowa. Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków Warszawa 2008r. ;
    - Strategii Rozwoju Kraju 2020;
    - Strategii rozwoju Województwa Świętokrzyskiego;
    - Planu Zagospodarowania Przestrzennego Województwa Świętokrzyskiego;
    - Planu Zagospodarowania Polski Wschodniej;
    - Regionalnego Planu Operacyjnego Województwa Świętokrzyskiego;
    - Wojewódzkiego Programu Opieki nad Zabytkami na lata 2013-2016;
    - Strategii Rozwoju Gminy Łączna na lata 2007-2020;
    - Wojewódzkiej ewidencji zabytków Województwa Świętokrzyskiego;
    III. Uwarunkowania formalno- prawne.
    Podstawowym aktem prawnym regulującym przepisy prawa dotyczące ochrony
    dziedzictwa narodowego jest Konstytucja Rzeczypospolitej z dnia 2 kwietnia 1997 r.
    Zgodnie z art. 5, art. 6 i art. 86 Ustawy zasadniczej ochrona zabytków jest
    obowiązkiem państwa i każdego obywatela.
    Jednym z głównych aktów prawa regulującym szczegółowo zasady ochrony i opieki
    nad zabytkami jest Ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad
    zabytkami ( Dz. U. Nr 162, poz. 1568 z późn. zm.).
    Ochrona zabytków polega w szczególności na podejmowaniu przez organy
    administracji publicznej działań władczych (decyzje administracyjne) mających na celu
    trwałe zachowanie zabytku, kontrolę stanu zachowania, zapobieganie zagrożeniom,
    a także uwzględnienie zadań ochronnych i w zagospodarowaniu przestrzennym oraz przy
    kształtowaniu środowiska.
    Opieka nad zabytkami ma charakter zindywidualizowany, odpowiedzialnym za jej
    realizację jest właściciel, posiadacz obiektu zabytkowego ( art. 5 ustawy ). Powinien on
    zachować zabytek w jak najlepszym stanie, a także umożliwić dokonanie badań
    naukowych i konserwatorskich.
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 4
    Ustawa o samorządzie gminnym określając zadania własne gminy, wymienia również
    te, które bezpośrednio lub pośrednio odnoszą się do ochrony zabytków. Należą do nich
    sprawy:
    - ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska oraz
    gospodarki wodnej,
    - gminnych dróg, ulic, placów oraz organizacji ruchu drogowego,
    - kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków
    i opieki nad zabytkami,
    - kultury fizycznej i turystyki, zieleni i zadrzewienia,
    - cmentarzy gminnych,
    - utrzymania gminnych obiektów, urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów
    administracyjnych,
    - promocji gminy.
    Według art.71.ust. 2.Ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece
    nad zabytkami w przypadku gdy tytuł prawny do zabytku posiada jednostka samorządu
    terytorialnego, sprawowanie opieki nad zabytkami, określonej w art. 5 ustawy, w tym
    finansowanie prac konserwatorskich, restauratorskich i robót budowlanych przy
    zabytku, jest zadaniem własnym tej jednostki. Wykonywanie zadań w zakresie kultury
    i ochrony zabytków jest również ustawowym zadaniem samorządów, o czym stanowi:
    Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym(tekst jednolity Dz. U. Nr
    142 poz. 1591 z 2001 r. z późn. zm.
    Zgodnie z art. 7, ust. 1 pkt 9 Ustawy o samorządzie gminnym zadaniem własnym
    gminy jest „zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (…). W szczególności zadania
    własne obejmują sprawy (...)kultury, w tym (…) ochrony zabytków i opieki nad
    zabytkami”.
    Ochronę zabytków i opiekę nad zabytkami uwzględnia się przy sporządzaniu
    i aktualizacji koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, strategii rozwoju
    województw, planów zagospodarowania przestrzennego województw, planu
    zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego
    i wyłącznej strefy ekonomicznej, analiz i studiów z zakresu zagospodarowania
    przestrzennego powiatu, strategii rozwoju gmin, studiów uwarunkowań i kierunków
    zagospodarowania przestrzennego gmin oraz miejscowych planów zagospodarowania
    przestrzennego, a także decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego,
    decyzji o warunkach zabudowy, decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji
    drogowych.
    Przepisy dotyczące ochrony zabytków i opieki nad nimi zostały ujęte w wielu aktach
    prawnych, m.in. w:
    - Ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. -Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2006 r. Nr
    156 poz. 1118 z późn. zm.),
    - Ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym
    (Dz. U. Nr 80,poz. 717 z późn. zm.),
    - Ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jednolity
    Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 z późn. zm.),
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 5
    - Ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity
    Dz. U. z 2010 r. Nr 102,poz. 651),
    - Ustawie z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie
    (Dz. U. z 2003 r. Nr 96, poz. 873 z późn. zm.).
    - Ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880 z późn.
    zm.),
    - Ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności
    kulturalnej (tekst jednolity: Dz. U. z 2001 Nr 13, poz. 123 z późn. zm.).
    IV. Uwarunkowania zewnętrzne ochrony dziedzictwa narodowego;
    1. Strategiczne cele polityki państwa w zakresie ochrony zabytków i opieki nad
    zabytkami określa Krajowy program ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, którego
    projekt powstał w Warszawie we wrześniu 2013 r. na lata 2013-2016..
    Program kształtuje strefę ochrony poprzez wskazanie kilku podstawowych zasad
    konserwatorskich:
    - zasady primum non nocere-po pierwsze nie szkodzić,
    - zasady maksymalnego poszanowania oryginalnej substancji zabytku i wszystkich jego
    wartości (materialnych i niematerialnych),
    - zasady minimalnej niezbędnej ingerencji (powstrzymywania się od działań
    niekoniecznych),
    - zasady czytelności i odróżnialności ingerencji,
    - zasady odwracalności metod i materiałów,
    - zasady wykonywania wszelkich prac zgodnie z najlepszą wiedzą i na najwyższym
    poziomie.
    Główne cele KPONZ to:
    „Cel główny: Wzmocnienie roli dziedzictwa kulturowego i ochrony zabytków
    w rozwoju potencjału kulturowego i kreatywnego Polaków;
    Cel szczegółowy 1: Wspieranie rozwiązań systemowych na rzecz ochrony zabytków
    w Polsce;
    Kierunek działania 1: Porządkowanie rejestru zabytków nieruchomych;
    Kierunek działania 2: Przygotowanie ratyfikacji Konwencji UNESCO ds. ochrony
    dziedzictwa podwodnego;
    Kierunek działania 3: Wypracowanie jednolitych standardów działania
    konserwatorskiego w odniesieniu do wybranych typów i kategorii zabytków
    nieruchomych zgodnie z obowiązującą doktryną konserwatorską.
    Kierunek działania 4: Wzmocnienie instrumentów ochrony krajobrazu kulturowego;
    Kierunek działania 5: Opracowanie diagnozy prawnej ochrony zabytków ruchomych;
    Kierunek działania 6: Opracowanie kompleksowego raportu o stanie zachowania
    zabytków nieruchomych;
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 6
    Kierunek działania 7: Kontynuacja badań w ramach AZP na obszarach szczególnie
    istotnych ze względu na zagrożenia dla dziedzictwa archeologicznego;
    Cel szczegółowy 2: Wzmocnienie synergii działania organów ochrony zabytków;
    Kierunek działania 1: Zwiększenie efektywności zarządzania i ochrony zabytków
    poprzez wdrażanie infrastruktury informacji przestrzennej o zabytkach;
    Kierunek działania 2: Wypracowanie standardów, pozwalających na lepszy przepływ
    informacji pomiędzy organami ochrony zabytków a społecznościami żyjącymi
    w otoczeniu zabytków objętych ochroną;
    Kierunek działania 3: Podniesienie jakości procesów decyzyjnych w organach ochrony
    zabytków;
    Kierunek działania 4: Merytoryczne wsparcie samorządu terytorialnego w ochronie
    zabytków;
    Cel szczegółowy 3: Tworzenie warunków do aktywnego uczestnictwa w kulturze,
    edukacji na rzecz dziedzictwa kulturowego oraz jego promocji i reinterpretacji;
    Kierunek działania 1: Przygotowanie ratyfikacji Konwencji ramowej Rady Europy
    w sprawie znaczenia dziedzictwa kulturowego dla społeczeństwa, Faro 2005;
    Kierunek działania 2: Wspieranie budowania świadomości społecznej funkcji
    dziedzictwa kulturowego jako podstawy kształtowania się tożsamości narodowej
    i społeczności lokalnych;
    Kierunek działania 3: Promocja zasobu dziedzictwa za pośrednictwem Internetu;
    Kierunek działania 4: Zwiększanie dostępu do zasobu dziedzictwa i ułatwienie jego
    odbioru społecznego”
    Kolejnymi dokumentami określającymi strategiczne cele państwa w zakresie ochrony
    zabytków i opiece nad nimi są:
    - Narodowa Strategia Rozwoju Kultury na lata 2004–2013 (Warszawa 2004) wraz
    z Uzupełnieniem narodowej strategii rozwoju kultury (Warszawa 2005 r.), która wskazuje
    główne kierunki narodowej strategii rozwoju kultury, analizę wykorzystania środków
    EOG oraz możliwości finansowania kultury ze środków wspólnotowych na programy
    operacyjne.
    Dokumentem służącym wdrożeniu Narodowej Strategii Rozwoju Kultury jest
    Narodowy Program Kultury „Ochrona Zabytków i Dziedzictwa Kulturowego na lata
    2004-2013”. Program ten jest zgodny z narodowym planem rozwoju oraz założeniami
    do Krajowego Programu Ochrony Zabytków i Opieki nad Zabytkami. Podstawą do
    sformułowania Narodowego Programu Kultury Ochrona zabytków i dziedzictwa
    kulturowego jest uznanie sfery dziedzictwa narodowego za podstawę rozwoju kultury
    i upowszechniania kultury, a także za potencjał regionów, służący wzrostowi
    konkurencyjności regionów dla turystów, inwestorów i mieszkańców.
    2. Zabytki i ich ochrona w krajowych i wojewódzkich dokumentach o charakterze
    pomocniczym:
    a. Strategia Rozwoju Kraju 2020.
    „Rząd przyjął średniookresową Strategię Rozwoju Kraju 2020 r., która określa cele
    rozwojowe Polski na najbliższe osiem lat. Wskazuje ona najważniejsze zadania państwa
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 7
    (wraz z szacunkami finansowymi), które należy zrealizować, by przyspieszyć rozwój
    kraju i osiągnąć zakładane cele społeczne i gospodarcze. Przyjęcie przygotowanej przez
    MRR strategii, potwierdza kluczową rolę resortu jako instytucji odpowiedzialnej za
    dalekosiężne planowanie strategiczne. Strategia proponuje podejście dwukierunkowe,
    polegające na jednoczesnym usuwaniu barier i słabości polskiej gospodarki oraz
    wykorzystaniu jej mocnych stron. Oparta jest na scenariuszu stabilnego rozwoju. Główne
    zadania w tym obszarze to polepszenie sytuacji finansów publicznych oraz
    wypracowanie nowych przewag konkurencyjnych polskiej gospodarki, opartych na
    wiedzy, kapitale intelektualnym, kapitale społecznym i rezultatach cyfryzacji. Działania,
    które należy podjąć to m.in. dalszy rozwój systemu transportowego (poprawa
    dostępności komunikacyjnej), modernizacja systemu kształcenia w kierunku najbardziej
    aktualnej wiedzy i rozwoju kreatywności oraz umiejętności współpracy,
    upowszechnienie modelu uniwersytetu trzeciej generacji, czyli łączącego edukację
    i badania z wdrażaniem innowacji i biznesem, ułatwienie finansowania działalności
    przedsiębiorstw czy wsparcie dla cyfryzacji i nowoczesnych technologii.
    Wspierana będzie także specjalizacja regionów oparta na ich zasobach
    i możliwościach rozwojowych. Powyższe działania powinny być prowadzone
    z poszanowaniem środowiska naturalnego.”
    b. Strategia Rozwoju Województwa Świętokrzyskiego do roku 2020 ( Uchwała Nr
    XV/225/2000 Sejmiku Województwa Świętokrzyskiego:
    - „dokument został opracowany z uwzględnieniem zasady zrównoważonego rozwoju,
    rozumianej jako zachowanie równowagi między celami gospodarczymi, społecznymi
    i środowiskowymi. (..)
    Kultura, ochrona dziedzictwa kulturowego:
    Województwo świętokrzyskie posiada bogate zasoby dziedzictwa kulturowego,
    wpływające na pozytywny wizerunek regionu i stanowiące podstawę oferty
    turystycznej regionu. (..) W ramach komponentu INFRA programu Phare SSG na
    terenie województwa świętokrzyskiego realizowanych było 6 projektów
    infrastrukturalnych:
    1. Rozwój Świętokrzyskiego Parku Narodowego;
    2. Rzowój turystyczny Buska- Zdroju;
    3. Rzowój turystyczny Sandomierza;
    4. Stacja uzdatniania wody regionu w Ponidzie;
    5. Rewitalizacja terenów poprzemysłowych w Ostrowcu Świętokrzyskim;
    6. Aktywizacja gospodarcza województwa świętokrzyskiego, ośrodków
    poprzemysłowych w Starachowicach i Ostrowcu Św..(..)
    Świętokrzyskie zaliczane jest do najczystszych ekologicznie regionów Polski,
    posiadające wiele terenów objętych szczególną ochroną konserwatorską, jest obszarem
    o wybitnych walorach zarówno przyrodniczych, kulturowych jak i dydaktycznonaukowych
    interesujących z punktu widzenia turystyki.(..) Będą tworzone warunki do
    rozwoju takich dziedzin jak kultura, sport, ochrona zdrowia oraz przeciwdziałanie
    wykluczeniu społecznemu.
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 8
    Kultura jako wartość niezbędna w kreowaniu nowoczesnego, wykształconego
    i aktywnego społeczeństwa obywatelskiego będzie wspierana poprzez rozbudowę
    i ochronę bazy materialnej placówek kultury, w tym szczególnie zabytków. Turystyczne
    udostępnienie zabytków i ich promocja pozwoli na stworzenie nowych miejsc pracy oraz
    umożliwi pozyskanie dodatkowych środków na renowację. (..)”
    Zasady Strategii Rozwoju Woj.. Świętokrzyskiego:
    „1.programowania;
    2. zrównoważonego rozwoju;
    3. strategicznego zarządzania rozwojem;
    4. kompleksowości i koordynacji;
    5. koncentracji;
    6. partnerstwa;
    7. pomocniczości;
    8. oceny.”
    c. Strategia rozwoju społeczno-gospodarczego Polski Wschodniej do roku 2020-
    aktualizacja:
    „Polska Wschodnia to obszar obejmujący 5 województw: Lubelskie, Podkarpackie,
    Podlaskie, Świętokrzyskie oraz Warmińsko-Mazurskie. Będąc zwartym obszarem
    o najniższym poziomie rozwoju gospodarczego w Polsce i jednym z najsłabszych w Unii
    Europejskiej, makroregion jest obszarem szczególnego zainteresowania polityki
    regionalnej i pozostaje beneficjentem instrumentów zorientowanych na najbiedniejsze
    regiony Unii Europejskiej.
    Wyrazem szczególnego podejścia do makroregionu było przyjęcie przez Radę
    Ministrów w 2008 r. Strategii rozwoju społeczno-gospodarczego Polski Wschodniej do
    roku 2020 – pierwszej i, do roku 2013, jedynej tego typu rządowej strategii
    skierowanej do grupy województw. Dodatkowo, w okresie programowania Unii
    Europejskiej na lata 2007-2013, makroregion został objęty ponadregionalnym wsparciem
    w postaci Programu Rozwój Polski Wschodniej 2007-2013, stając się istotnym
    beneficjentem europejskiej polityki spójności.
    Charakter i skala wyzwań stojących nadal przed Polską Wschodnią sprawiają, że
    niezbędna była kontynuacja i koncentracja działań publicznych, prowadzących do
    skutecznego wykorzystania wewnętrznych potencjałów makroregionu i przełamania
    barier, utrudniających i spowalniających jego rozwój.
    Od chwili przyjęcia Strategii rozwoju społeczno-gospodarczego Polski Wschodniej do
    roku 2020 w grudniu 2008 r. zmieniły się zarówno krajowe, jak i europejskie
    uwarunkowania. Uchwalono nowe unijne i krajowe dokumenty o charakterze
    strategicznym, stanowiące w znacznej mierze odpowiedź na zmieniające się
    uwarunkowania rozwojowe, w tym znaczące spowolnienie gospodarcze, które dotknęło
    Europę.
    W odpowiedzi na te zmiany Ministerstwo Rozwoju Regionalnego oraz samorządy
    województw Polski Wschodniej podjęły w czerwcu 2011 r. wspólną inicjatywę
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 9
    odnowienia Strategii rozwoju społeczno-gospodarczego Polski Wschodniej do roku
    2020.
    Zaktualizowana Strategia wypełnia lukę między horyzontalną polityką wobec
    wszystkich polskich regionów sformułowaną w Krajowej Strategii Rozwoju
    Regionalnego 2010-2020 a polityką rozwoju poszczególnych regionów w Polsce
    Wschodniej, wyrażoną w Strategiach Rozwoju Województw. Dokument identyfikuje
    dodatkowy, makroregionalny poziom potrzeb i celów rozwojowych w perspektywie do
    2020 r., komplementarny z krajowymi i regionalnymi strategiami rozwoju.
    Proces aktualizacji zakończył się przyjęciem odnowionej strategii przez Radę
    Ministrów 11 lipca 2013 roku. Strategia definiuje potrzebę podejmowania działania na
    rzecz Polski Wschodniej w trzech głównych obszarach:
    1. podnoszenia poziomu innowacyjności makroregionalnej gospodarki w oparciu
    o specjalizacje ponadregionalne, przy jednoczesnym wzmacnianiu potencjału sektora nauki
    i badań;
    2. aktywizacji zasobów pracy i przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu;
    3. budowania powiązań transportowych i nowoczesnej infrastruktury
    elektroenergetycznej.
    Prace nad aktualizacją Strategii rozwoju społeczno-gospodarczego Polski Wschodniej
    do roku 2020 były systematycznie wspierane przez środowisko eksperckie: eksperta
    wiodącego – dr
    Pawła Sameckiego oraz ekspertów tematycznych. Ich rolą było dostarczenie
    specjalistycznej wiedzy na temat procesów zachodzących w makroregionie Polski
    Wschodniej na tle analogicznych zjawisk zachodzących w skali całej Polski i Unii
    Europejskiej oraz dbałość o zachowanie logicznej spójności i metodologicznej
    poprawności prowadzonych prac.”
    d. Plan Zagospodarowania Przestrzennego Województwa Świętokrzyskiego (
    Uchwała XXIX/399/02 Sejmiku Województwa Świętokrzyskiego):
    „Dziedzictwo kulturowe
    Specyfika kulturowa regionu
    Region świętokrzyski posiada własną, ukształtowaną na przestrzeni dziejów specyfikę
    kulturową, ściśle związaną z historią Polski i polskości, sięgającą czasów
    najdawniejszych. Wyraża się ona przez:
    · unikatową w kraju ciągłość wieloobszarowych tradycji przemysłowych (..);
    · ciągłość tradycji osadniczych, wyjątkowo wcześnie zapoczątkowanych na
    tradycyjnie rolniczych, południowych i wschodnich terenach lessowych,
    a kontynuowanych na wylesianych obszarach puszczańskich, północnej części regionu;
    · ciągłość wielkoobszarowych wpływów kulturowych i politycznych Krakowa na
    południową połowę regionu oraz Sandomierza na północną (..);
    · lokalne elementy wielokulturowości (..);
    · dominację obszarową ciągłej tradycji kultury katolickiej (..);
    · wybitną rolę Sanktuarium na Świętym Krzyżu (..);
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 10
    · ciągłość bogatych tradycji patriotycznych (..);
    · genius loci dla kronikarzy i historyków polskich oraz poetów i pisarzy (..) jak też
    innych wybitnych osobistości historycznych 9..);
    · żywotność tradycyjnej kultury ludowej (..);
    (..)
    Szanse stwarzane przez zasoby dziedzictwa kulturowego
    Bogactwo zasobów dziedzictwa kulturowego regionu- za równo formalnie uznanych
    za zabytki jak i pozostałych ( w tym historycznych krajobrazów kulturowych, miejsc
    historycznych itp.) daje szanse ich pełnego wykorzystania dla promocji turystycznej
    regionu, stanowi przy tym decydujący składnik tożsamości kulturowej mieszkańców,
    źródło lokalnej dumy, motyw do twórczej kontynuacji wartościowej tradycji
    w kształtowaniu przestrzeni i materiał długofalowych badań naukowych (..). Długotrwały
    stan niepełnego rozpoznania zasobów zmniejsza szanse zachowania potencjalnych
    zabytków, natomiast ograniczony ilościowo zakres pełnej ochrony prawnej skutkuje
    pośrednio realnymi ich ubytkami.
    Do najważniejszych zagrożeń zasobów dziedzictwa kulturowego należą:
    · lokalnie zaniedbany lub zdewastowany krajobraz kulturowy (zwłaszcza na terenach
    wiejskich ), który stwarza ograniczenie rozwoju funkcji turystycznej i wystawia złe
    świadectwo o gospodarowaniu;
    · zachowane ośrodki staromiejskie ( zabytkowe układy urbanistyczne) nie poddane
    remontom i rewaloryzacji mogą utracić walory zabytkowe, zaś koszty odkładanych prac
    remontowych niewspółmiernie rosną;
    · zły stan techniczny wielu obiektów i zespołów zabytkowych będących w dyspozycji
    AWRSP i samorządów lokalnych spowodowany trudnościami ze znalezieniem
    użytkownika lub nabywcy mogącego podołać wymogom rewaloryzacyjnym;
    · opuszczone obiekty sakralne byłych gmin żydowskich, niszczejące zbory i obiekty
    ariańskie, kalwińskie i prawosławne, zarastające cmentarze obcych wojsk, powodują
    wymazywanie materialnych śladów wielokulturowej historii regionu, będącej elementem
    jego tożsamości;
    · ograniczona możliwość adaptacji drewnianych obiektów zabytkowych wiejskiej
    i miejskiej zabudowy mieszkalnej lub gospodarczej na współczesne cele użytkowe,
    wysokie koszty remontów- niewspółmierne do możliwości właścicieli, prowadzą te
    obiekty do ruiny i rozbiórki.
    Bariery i konflikty:
    · barierą dla inwestowania są ustanowione prawnie strefy ścisłej ( pełnej) ochrony
    konserwatorskiej i archeologicznej, istotne ograniczenia stwarzają też pozostałe strefy
    konserwatorskie oraz projektowane obszary chronionego krajobrazu kulturowegostosownie
    do przepisów ustawy o ochronie dóbr kultury;
    · konflikt pomiędzy rozwojem osadnictwa i infrastruktury technicznej a walorami
    harmonijnego krajobrazu kulturowego otwartego, krajobrazu zabytkowego, zasobami
    dziedzictwa archeologicznego (postępujące rozproszenie zabudowy wiejskiej
    i podmiejskiej, formy agresywne i obce nowych budowli, obiektów lub zespołów, tzw.
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 11
    drutowanie krajobrazu, potencjalne niszczenie stanowisk archeologicznych w trakcie
    prac ziemnych i pełna destrukcja na obszarach zbiorników wodnych);
    · konflikt pomiędzy intensywną gospodarką rolno- leśną i eksploatacją surowców
    mineralnych, a zasobami dziedzictwa archeologicznego ( postępujące bezpowrotne
    niszczenie płytkich stanowisk archeologicznych głęboką orką, w tym przy zalesieniach,
    podorywanie kurhanów i grodzisk, nieodwracalne niszczenie stanowisk przez rozległe
    prace melioracyjne i wyrobiska kopalni). „
    e. Regionalny Program Operacyjny Województwa Świętokrzyskiego:
    „Celem Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Świętokrzyskiego na
    lata 2007-2013 jest poprawa warunków sprzyjających budowie konkurencyjnej
    i generującej nowe miejsca pracy regionalnej gospodarki. Cel ten bezpośrednio
    nawiązuje do celów warunkujących i priorytetów „Strategii Rozwoju Województwa
    Świętokrzyskiego do 2020 roku”. Układ osi priorytetowych i operacji Regionalnego
    Programu jest także spójny z priorytetami Strategii Lizbońskiej, Strategicznymi
    Wytycznymi Wspólnoty, Narodowymi Strategicznymi Ramami Odniesienia (..)
    Dużą wartość estetyczną, poznawczą i dydaktyczną mają również walory kulturowe.
    Region świętokrzyski zapisał się bogatą przeszłością na kartach historii Polski.
    Przeszłość
    województwa jest bogato udokumentowana licznymi zabytkami kultury materialnej
    i duchowej. Wiele zabytków posiada unikatowe walory w skali europejskiej bądź
    krajowej, pozostałe posiadają duże znaczenie regionalne lub lokalne. Niepowtarzalną
    wartość poznawczą posiadają zabytki techniki.”
    f. Wojewódzki program opieki nad zabytkami Województwa Świętokrzyskiego na
    lata 2013-2016 (Uchwała XXIX/524/13 Sejmiku Województwa Świętokrzyskiego):
    Cele i kierunki działań w zakresie opieki nad zabytkami Województwa
    Świętokrzyskiego na lata 2013-2016
    8.1. Cele i kierunki działań
    „Program Opieki nad Zabytkami Województwa Świętokrzyskiego na lata 2013-2016”
    jest opracowaniem strategicznym, wieloletnim, które w sposób kompleksowy określa
    cele i działania województwa w zakresie opieki nad zabytkami. Najważniejszym
    założeniem jest ochrona dziedzictwa i krajobrazu kulturowego województwa
    świętokrzyskiego w celu zachowania go dla następnych pokoleń oraz budowania na jego
    bazie tendencji służących rozwojowi regionu, a także integracja społeczności lokalnych
    przy pomocy poszerzania wiedzy o zasobach dóbr kultury i potrzebie ich ochrony.
    Przeprowadzona diagnoza stanu obecnego zabytków i dziedzictwa kulturowego oraz
    stanu realizacji wymogów ustawowych dotyczących opieki nad zabytkami przez
    samorządy na terenie województwa, umożliwiła określenie celów i kierunków działań,
    które mogą przyczynić się do zachowania dziedzictwa kulturowego dla przyszłych
    pokoleń.
    W „Programie Opieki nad Zabytkami Województwa Świętokrzyskiego na lata 2013-
    2016” wyznaczono następujący cel generalny:
    Ochrona i zachowanie materialnego oraz niematerialnego dziedzictwa
    kulturowego województwa świętokrzyskiego.
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 12
    Cele szczegółowe:
    1. Ochrona i zachowanie dziedzictwa oraz krajobrazu kulturowego.
    2. Rozwój i efektywne wykorzystanie potencjału dziedzictwa kultowego.
    3. Tworzenie warunków do wzmacniania tożsamości regionalnej w oparciu o dorobek
    kultury materialnej i niematerialnej.
    Dla realizacji tych celów niezbędne jest:
    zintegrowanie działań: jednostek samorządowych wszystkich szczebli, instytucji
    rządowych, kulturalnych, oświatowych i badawczych, organizacji pozarządowych oraz
    właścicieli prywatnych obiektów zabytkowych, podjęcie działań hamujących degradację
    środowiska kulturowego oraz podjęcie działań przywracających wartość obszarom
    i obiektom zabytkowym, kształtowanie poczucia tożsamości kulturowej województwa
    oraz konieczności zachowania dziedzictwa wśród mieszkańców, właściwe wykorzystanie
    środków zewnętrznych.
    „Program Opieki nad Zabytkami Województwa Świętokrzyskiego na lata 2013-2016”
    definiuje cele szczegółowe (strategiczne), kierunki działań i zadania, których realizacja
    ma służyć osiągnięciu celu generalnego.
    Układ celów szczegółowych i kierunków działań w ramach „Programu Opieki nad
    Zabytkami Województwa Świętokrzyskiego na lata 2013-2016”
    Cele szczegółowe:
    1. Ochrona i zachowanie dziedzictwa oraz krajobrazu kulturowego.
    Kierunki działań:
    1.1. Rozpoznanie i dokumentacja zasobów zabytkowych.
    1.2. Ochrona zabytków ruchomych.
    1.3. Ochrona zabytków nieruchomych.
    1.4. Ochrona zabytków archeologicznych.
    1.5. Ochrona zabytkowych układów architektonicznych.
    1.6. Stwarzanie warunków dla powstania i rozwoju parków kulturowych oraz ochrona
    krajobrazu kulturowego.
    2. Rozwój i efektywne wykorzystanie potencjału dziedzictwa kulturowego.
    Kierunki działań:
    2.1. Poprawa dostępu do zasobów dziedzictwa.
    2.2. Promocja zasobów dziedzictwa kulturowego.
    2.3. Wykorzystanie potencjału dziedzictwa kulturowego w rozwoju regionalnym.
    3. Tworzenie warunków do wzmacniania tożsamości regionalnej w oparciu
    o dorobek kultury materialnej i niematerialnej.
    Kierunki działań:
    3.1. Kultywowanie tradycji w oparciu o zasoby dziedzictwa kulturowego.
    3.2. Popularyzacja wiedzy o dziedzictwie kulturowym.
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 13
    Cel szczegółowy 1.
    Ochrona i zachowanie dziedzictwa oraz krajobrazu kulturowego.
    Podstawą do realizacji działań ochronnych jest prowadzenie ewidencjonowania
    zasobów, badań oraz dokumentacji obiektów i terenów zabytkowych. Ponadto dla
    realizacji tego celu konieczna jest współpraca służb konserwatorskich, samorządów
    lokalnych właścicieli i zarządców obiektów zabytkowych. Ważne jest jednak, aby to, co
    zachowało się z minionych wieków, znalazło godne miejsce w kształtowanej przez nas
    rzeczywistości.
    1.1. Rozpoznanie i dokumentacja zasobów zabytkowych.
    Wojewódzki Konserwator Zabytków w Kielcach posiada uaktualnioną listę zabytków
    rejestrowych – nieruchomych i archeologicznych – województwa świętokrzyskiego,
    stanowiącą Wojewódzką Ewidencję Zabytków. Uzupełnieniem do ww. wykazów
    powinny być gminne ewidencje i programy opieki nad zabytkami, które pomogą
    stworzyć pełny obraz zabytkowej tkanki regionu.
    Ważną rolę w pełnym poznaniu i udokumentowaniu obiektów zabytkowych regionu
    pełnią środowiska naukowe – niezbędna jest współpraca tych środowisk ze służbami
    konserwatorskimi i samorządami lokalnymi.
    1.2. Ochrona zabytków ruchomych.
    Muzea i inne instytucje gromadzące zbiory są najwyższą formą ochrony zabytków
    ruchomych, stanowią też cenne świadectwo kultury regionu. Ważną ich rolą jest też
    działalność edukacyjna, popularyzatorska oraz naukowa. Cenne zabytki ruchome
    znajdują się również poza obiektami muzealnymi – np. w obiektach sakralnych, jako
    wyposażenie wnętrz i w prywatnych kolekcjach.
    W zakresie ochrony zabytków ruchomych celowe są działania dotyczące lepszego
    zabezpieczenia, ekspozycji i promocji, zarówno obiektów je gromadzących, jak i samych
    zbiorów.
    1.3. Ochrona zabytków nieruchomych.
    Ochrona zabytkowego obiektu nieruchomego należy do obowiązków właściciela
    obiektu. Konserwacje, remonty oraz wszelkie prace inwestycyjne w obiektach
    zabytkowych powinny być prowadzone po zinwentaryzowaniu obiektu, przeprowadzeniu
    badań archiwalnych, historycznych i techniczno-naukowych, mających na celu ustalenie
    stanu technicznego obiektu oraz określenia zakresu koniecznych prac konserwatorskich.
    W województwie świętokrzyskim wiele obiektów zabytkowych wymaga prac
    konserwatorskich, remontowych, adaptacyjnych. Przyczyną takiego stanu jest brak
    środków finansowych, zwłaszcza jeśli chodzi o obiekty będące własnością samorządów
    lub osób prywatnych. Pomoc w pozyskaniu
    środków na niezbędne prace może być kluczowym elementem wspierającym ochronę
    tych obiektów.
    1.4. Ochrona zabytków archeologicznych.
    Na terenie województwa świętokrzyskiego największe skupiska osadnictwa
    prehistorycznego i działalności człowieka występują w dolinach rzecznych i te obszary
    są, do chwili obecnej, najlepiej rozpoznane. Dla prowadzenia identyfikacji zabytków
    archeologicznych województwa świętokrzyskiego w ramach Archeologicznego Zdjęcia
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 14
    Polski konieczne są dalsze badania terenowe. Ochrona stanowisk archeologicznych
    wymaga współpracy służb konserwatorskich z władzami lokalnymi, zwłaszcza
    w zakresie uwzględnienia ich w planach zagospodarowania przestrzennego oraz działań
    edukacyjnych dla mieszkańców o konieczności i celowości ochrony tych zabytków.
    Najlepszą formą ekspozycji zabytków archeologicznych jest ich prezentowanie „in
    situ”, czyli w miejscu odnalezienia. Szczególne znaczenie mają obiekty o tzw. własnej
    formie terenowej (grodziska, kurhany), które w szczególny sposób modelują krajobraz
    kulturowy. Taka forma prezentacji jest jednak zależna od możliwości terenowych
    i organizacyjnych oraz od skali znaleziska. Zdecydowana większość obiektów
    archeologicznych znajduje się jednak pod ziemią i jest z reguły niewidoczna. Stanowiska
    te eksponuje się na powierzchni w postaci nagromadzenia różnego rodzaju zabytków
    ruchomych (ceramika, kości, krzemienie, odpady produkcyjne). Niewielka ich część
    pozyskana w trakcie badań wykopaliskowych i prospekcji terenowej jest przechowywana
    i eksponowana w muzeach.
    1.5. Ochrona zabytkowych układów architektonicznych.
    W postępujących procesach urbanizacyjnych kształtowanie właściwej polityki
    przestrzennej powinno odbywać się na zasadach zrównoważonego rozwoju. Jest to
    szczególnie istotne, jeśli się ma do czynienia z koniecznością zachowania
    i wyeksponowania walorów zabytkowych, kulturowych, krajobrazowych miejscowości.
    Degradacja miast dotyczy głównie wprowadzania budynków lub obiektów obcych
    kulturowo (np. ciągów komunikacyjnych) w przestrzeń, bez powiązania z dotychczasową
    strukturą. Szczególne zniszczenia zabytkowej tkanki i układu przestrzennego widoczne
    są na terenach wiejskich.
    W ostatnich latach wiele centrów miast i miejscowości na terenie województwa
    zostało poddanych rewitalizacji. Przeprowadzone procesy służą nie tylko
    powierzchownej odnowie, ale mają wprowadzić ład przestrzenny, zahamować procesy
    degradacyjne, przynieść pozytywne skutki społeczne oraz pobudzić rozwój gospodarczy.
    1.6. Stwarzanie warunków dla powstania i rozwoju parków kulturowych oraz
    ochrona krajobrazu kulturowego.
    Na terenie województwa świętokrzyskiego jest tylko jeden pomnik historii
    (Krzemionki – kopalnie krzemienia z epoki neolitu położone we wsi Sudół w gminie
    Bodzechów) oraz jeden park kulturowy (w centrum miasta Końskie) – te formy ochrony
    zabytków stosowane są bardzo rzadko. Częściej wykorzystywaną formą ochrony jest
    możliwość wydzielania strefy ochrony konserwatorskiej dla zabytkowych obiektów lub
    układów przestrzennych.
    Konieczne jest podejmowanie działań mających na celu ochronę krajobrazu
    kulturowego województwa świętokrzyskiego poprzez m.in. analizowanie możliwości
    tworzenia parków kulturowych dla obszarów wyróżniających się krajobrazowo,
    posiadających zabytki nieruchome charakterystyczne dla miejscowej tradycji
    budowlanej. Park kulturowy może być powoływany przez radę gminy, po uzgodnieniu
    z wojewódzkim konserwatorem zabytków.
    Działania takie przyczynią się do utrzymania ładu przestrzennego,
    charakterystycznych wzorców architektonicznych, a także wzmocnią tożsamość
    regionalną.
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 15
    Cel szczegółowy 2. Rozwój i efektywne wykorzystanie potencjału dziedzictwa
    kulturowego.
    Harmonijne włączenie aspektów dziedzictwa kulturowego województwa
    świętokrzyskiego w zachodzące zmiany cywilizacyjne daje możliwość właściwej jego
    ochrony oraz efektywnego wykorzystania. Dziedzictwo kulturowe to zarówno obiekty
    zabytkowe (zabytki nieruchome, ruchome, archeologiczne), jak i dziedzictwo
    niematerialne. W zarządzaniu ochroną dziedzictwa kulturowego ważną rolę powinny
    odgrywać prawne i organizacyjne narzędzia oddziaływania na procesy kształtowania
    krajobrazu kulturowego, przy uwzględnieniu zasad ekonomii i przy wykorzystywaniu
    metod nowoczesnego marketingu.
    2.1. Poprawa dostępu do zasobów dziedzictwa.
    Poprawa dostępności do zasobów dziedzictwa kulturowego powinna polegać na
    tworzeniu baz danych (w tym przestrzennych), unowocześnianiu obiektów i metod
    wystawienniczych, zastosowaniu nowoczesnych technik katalogowania, zabezpieczania
    i konserwacji zbiorów oraz rozwoju usług towarzyszących.
    2.2. Promocja zasobów dziedzictwa kulturowego.
    Efektywna, nowoczesna opieka nad zabytkami wymaga podejmowania
    profesjonalnych działań marketingowych, zgodnych z wymogami współczesnego rynku.
    Działania te powinny obejmować: organizację systemu informacji o zabytkach
    i dziedzictwie kulturowym, promowanie w tym zakresie województwa na targach
    i imprezach ogólnopolskich i zagranicznych, wspieranie lokalnych imprez
    popularyzujących dziedzictwo kulturowe.
    2.3. Wykorzystanie potencjału dziedzictwa kulturowego w rozwoju regionalnym.
    Efektywne i nowoczesne zarządzanie zabytkami wymaga tworzenia odpowiednich
    rozwiązań organizacyjno-technicznych, które będą umożliwiały współpracę z szerokim
    kręgiem zainteresowanych opieką nad zabytkami i prorozwojowym wykorzystaniem
    dziedzictwa kulturowego regionu. Dziedzictwo kulturowe może być pomocne w rozwoju
    regionalnym poprzez takie działania jak: przeznaczenie obiektów zabytkowych na cele
    społeczne i gospodarcze, rozwój małych i średnich przedsiębiorstw na bazie walorów
    środowiska kulturowego, promowanie lokalnych produktów, wytwórców i rzemiosła.
    Działania te mogą przyczynić się do powstania nowych miejsc pracy.
    Cel szczegółowy 3. Tworzenie warunków do wzmacniania tożsamości regionalnej
    w oparciu o dorobek kultury materialnej i niematerialnej.
    Budowanie tożsamości regionalnej na obszarze województwa świętokrzyskiego może
    dotyczyć działań podejmowanych zarówno dla całego jego obszaru, jak i dla konkretnych
    rejonów (nie tylko w rozumieniu administracyjnym, ale i kulturowym). Teren
    województwa jest zróżnicowany kulturowo, jednocześnie jednak pozostaje związany
    historią i tradycją.
    Ważnym elementem niezbędnym dla realizacji tego celu jest kształcenie
    społeczeństwa w duchu poszanowania dla historii i wartości lokalnego dziedzictwa oraz
    budowanie klimatu społecznego zrozumienia dla idei potrzeby ochrony nie tylko
    istniejących zasobów materialnych, ale i zachowania tradycji niematerialnych.
    3.1. Kultywowanie tradycji w oparciu o zasoby dziedzictwa kulturowego.
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 16
    Lokalne tradycje, świadczące o kulturze regionu, wymagają odpowiednich warunków
    dla ich kultywowania. Architektura, zagospodarowanie, folklor, twórczość artystyczna,
    lokalne
    rzemiosło, tradycje gospodarcze wzmacniają poczucie tożsamości i identyfikację
    mieszkańców z regionem, ale wymagają wsparcia m.in. ze strony lokalnych samorządów
    i samorządu województwa.
    Celowym jest wspieranie stowarzyszeń i podmiotów organizujących cenne inicjatywy
    związane z ochroną i propagowaniem dziedzictwa kulturowego oraz tworzeniem na jego
    bazie nowych wartości uatrakcyjniających krajobraz kulturowy województwa
    świętokrzyskiego.
    3.2. Popularyzacja wiedzy o dziedzictwie kulturowym.
    Kształtowanie świadomości społecznej w aspekcie posiadanych przez województwo
    świętokrzyskie zasobów dziedzictwa kulturowego wpływa na poszanowanie dorobku
    kultury, wzrost zainteresowania historią, tradycją i zabytkami. Jest to działanie ciągłe,
    wymagające opracowania odpowiednich programów edukacyjnych dla różnych grup
    odbiorców, udostępniania szerszej grupie odbiorców wyników badań naukowych,
    współpracy pomiędzy instytucjami naukowymi, samorządami, mieszkańcami. Efektem
    tych działań powinno być podniesienie aktywności społecznej w zakresie ochrony
    zabytków i kultywowania tradycji.”
    V. Uwarunkowania wewnętrzne ochrony dziedzictwa kulturowego na poziomie Gminy
    Łączna:
    1. Strategia Rozwoju Gminy Łączna na lata 2007-2020:
    „Planowanie i zarządzanie strategiczne rozwoju jednostek terytorialnych jest obecnie
    zjawiskiem naturalnym i koniecznym w warunkach członkostwa Polski w Unii
    Europejskiej, gdzie mechanizmy polityki regionalnej skierowane są jedynie na projekty
    rozwojowe wyraźnie umiejscowione w szerszej strategii działań jednostek samorządu
    terytorialnego.
    Planowanie strategiczne na szczeblu lokalnym jest wyrazem inicjatywnej funkcji
    władzy samorządowej wynikającej z troski o jak najlepszą przyszłość mieszkańców
    gminy.
    Należy podkreślić, że planowanie strategiczne rozwoju gminy nie zastępuje prawa
    wolnego rynku. Uzupełnia je i powinno wzmacniać kondycję rynku, przynajmniej
    w skali lokalnej. W ramach planowania strategicznego należy więc wyjść poza realia
    wolnego rynku i poza zakres bieżących obowiązków komunalnych należących do
    samorządowej administracji lokalnej.
    Planowanie strategiczne w układach terytorialnych ma charakter ciągły i niedomknięty
    w przyszłości. Ciągłość tego rodzaju planowania polega na systematycznym
    redagowaniu ustaleń i ukierunkowań rozwoju na zmiany
    we wszelkich istotnych uwarunkowaniach wewnętrznych i w szeroko rozumianym
    otoczeniu przestrzennym danej jednostki, w tym przypadku Gminy Łączna. Ciągłość
    planowania strategicznego i zmienność parametrycznych jego uwarunkowań nie oznacza
    narażania dokumentów planistycznych i odpowiadających im działań w sferze
    zarządzania na permanentną nieaktualność.
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 17
    Planowanie strategiczne zachowuje cechę elastyczności wobec zmieniających się
    uwarunkowań, jak też wobec wzrostu stopnia ich rozpoznania i oceny. Strategia rozwoju
    jako zoperacjonalizowana idea określająca uporządkowany układ działań zmierzających
    do osiągnięcia określonych preferencji wyrażonych w celach uwzględniających
    rzeczywisty stan gospodarczy danego obszaru (np. gminy) i warunki życia jego
    mieszkańców, a także aspiracje w tym zakresie. (..)
    Strategia rozwoju gminy jest planistycznym dokumentem otwartym o dwojakim
    znaczeniu. Jest otwarta ze względu na ciągłe możliwości aktualizacji uwarunkowań oraz
    ze względu na niedomknięty (niekompletny) zbiór działań operacyjnych, czyli propozycji
    programowych i nieoprogramowanych - zadań. Zawarte w dokumencie strategii
    programy mogą być też stopniowo konkretyzowane, poczynając od zapisu ogólnej ich
    koncepcji aż do skonkretyzowanej formy projektów i biznesplanów. (..)
    Aż 55 z 62 ha powierzchni Gminy objętych jest różnymi formami ochrony przyrody
    (patrz tab. 8.). Są to głównie parki narodowe i obszary chronionego krajobrazu.
    W gminie ustanowione są 3 pomniki przyrody: skałki w formie bloków skalnych, baszt
    i stołów o wysokości 5 m, zbudowanych z piaskowców dewońskich, położone na
    północnym zboczu Góry Bukowej; dwie sztuki modrzewia europejskiego o obwodzie
    3,47 m i 3,19 m (wiek ok. 200 lat), zlokalizowane w obwodzie 66c leśnictwa Barcza;
    a także cis pospolity o wysokości 5 m położony w oddziale 58d leśnictwa Osieczno.(..)
    Na terenie gminy Łączna znajdują się dwa kościoły parafialne i jedna kaplica:
    - Kościół parafialny p.w. św. Kazimierza w Występie;
    - Kościół parafialny p.w. św. Szymona i Judy Tadeusza w Kamionkach (zabytkowy);
    - Kaplica w Zaleziance.
    (..)Trzecia grupa problemów wynika z niecałkowitego zabezpieczenia
    i wykorzystania wartości przyrodniczych. Dotyczy to w szczególności braku
    pełnego wykorzystania potencjału tkwiącego w czystych lasach i możliwościach
    rozwoju infrastruktury turystycznej na terenie, który jest niewątpliwie wyjątkowo
    atrakcyjny krajobrazowo.
    Czwartą wreszcie grupą problemów na terenie gminy jest niewystarczający poziom
    infrastruktury społecznej, w tym stan techniczny obiektów szkolnych (z uwagi na
    reformę szkolnictwa) oraz brak Gminnego Ośrodka Kultury.
    Hierarchia potencjałów rozwojowych
    Najważniejszym z potencjałów rozwojowych Gminy są: sprzyjające warunki do
    rozwoju turystyki, w tym agroturystyki, turystyki weekendowej, szkolnej, konnej
    i rekreacyjno-zdrowotnej oraz zrestrukturyzowane rolnictwo, które da możliwość
    rozwoju działów specjalnych w produkcji rolniczej. Bardzo duże znaczenie mają
    równocześnie potencjały tkwiące w czystych ekologicznie lasach, zasobach użytków
    zielonych. Jest jednak potrzebne działanie zarówno na szczeblu krajowym (polityka
    państwa) jak i lokalnym - w zakresie restrukturyzacji rolnictwa, podnoszenia
    świadomości mieszkańców w dziedzinie rolnictwa i ekologii oraz tworzenia stosownej
    infrastruktury. Warto również podkreślić gotowość władz samorządowych Gminy do
    podjemowania innowacyjnych działań służących rozwojowi lokalnemu, w tym
    podejmowanych w partnerstwie, np. w ramach Lokalnej Grupy Działań – Wokół Łysej
    Góry.
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 18
    Uwzględniając podstawowe kryteria kwalifikacyjne zidentyfikowanych potencjałów
    rozwoju gminy można ułożyć je w następującym porządku hierarchicznym:
    1. rozwój rolnictwa, z uwzględnieniem działów specjalnych;
    2. rozwój agroturystyki i turystyki weekendowej, szkolnej, konnej i zdrowotnorekreacyjnej;
    3. rezerwy terenów z możliwością przeznaczenia ich dla rozwoju różnych funkcji,
    w tym turystycznej i mieszkalnej jako bazy dla miasta Kielc, przemysłu, handlu i usług,
    i innych dziedzin działalności;
    4. gotowość władz samorządowych gminy do samoorganizacji na rzecz rozwoju, a także
    do partnerskiej współpracy na szczeblu lokalnym i regionalnym.
    (..)
    Dla przyszłego rozwoju społeczno-gospodarczego gminy wiejskiej Łączna ważnymi
    uwarunkowaniami obiektywnymi będą:
    - właściwe i sprawne zarządzanie na szczeblu krajowym i regionalnym programami
    operacyjnymi funduszy strukturalnych Unii Europejskiej;
    - potencjał kadrowy i organizacyjny Gminy pozyskującej środki finansowe na inwestycje
    prorozwojowe ze źródeł funduszy strukturalnych Unii Europejskiej;
    - sposób i tempo dostosowań polskiej gospodarki, w tym także lokalnej gospodarki
    przestrzennej do warunków konkurencji w ramach Unii Europejskiej. Chodzi tu
    o standardy produktów rolnych, które będą wytwarzane w gminie;
    - standardy infrastruktury komunalnej i ochrony środowiska, system komunikacyjny
    i system prawny regulujący przebieg działalności gospodarczej;
    - osiąganie na terenie kraju i regionu standardów nowoczesnej infrastruktury
    ekonomicznej, pełniącej trzy zasadnicze funkcje w gospodarce rynkowej, to jest:
    obsługującej obrót kapitału, usprawniającej i intensyfikującej organizację wymiany
    handlowej oraz wspomagającej rozwój przedsiębiorczości. Te funkcje nie muszą być
    zorganizowane w komplecie na terenie gminy lecz gospodarka gminy powinna mieć do
    nich dostęp;
    - uaktywnienie rządowej polityki rolnej na rzecz wzrostu koniunktury na produkty rolne;
    - uaktywnienie polityki gospodarczej państwa, w tym szczególnie polityki współpracy ze
    Wschodem;
    - osiąganie coraz sprawniejszej sieci drogowej;
    - sprawna realizacja krajowej inwestycji drogowej – nowa trasa drogi ekspresowej S-7
    przez teren Gminy, eliminacja zagrożeń związanych z podziałem Gminy na dwie
    odizolowane części.
    Pozytywny układ wymienionych uwarunkowań jest z pewnością szansą na rozwój
    według scenariusza pozytywnego, natomiast układ negatywny będzie zbiorem
    zagrożeń rozwoju gminy.
    (..)
    Pierwotnym czynnikiem passy aktywności społeczno-gospodarczej gminy będzie
    pozytywne spełnienie ważniejszych uwarunkowań zewnętrznych. Ich
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 19
    pierwszoplanowym efektem powinno być ożywienie w sferze rynkowej i rozwój
    przedsiębiorczości jako bazy ekonomicznej gminy. Ważna będzie koncentracja
    przedsiębiorczości na terenie najważniejszych miejscowości
    gminy, gdzie należy spodziewać się dalszego rozwoju infrastruktury ekonomicznej,
    zwłaszcza wspomagającej rozwój przedsiębiorczości, być może we współpracy
    z miastem powiatowym i wojewódzkim.
    Gmina będzie bardziej dostępna z terenu całego kraju, bowiem wybudowana trasa
    drogi ekspresowej S-7 umożliwi szybki dojazd i bezproblemowy zjazd na teren Gminy.
    Zastosowane rozwiązania nie będą utrudniać życia mieszkańcom, w szczególności
    w zakresie zabezpieczenia przed nadmiernym hałasem i dostępem do innych
    miejscowości położonych w Gminie.
    Gmina pozyska środki finansowe warunkujące realizację ważnych projektów
    inwestycyjnych: drogowych, kanalizacyjnych, itp., co zwiększy atrakcyjność
    inwestycyjną Gminy. Miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego sprzyjać
    będą zrównoważonego rozwojowi gospodarczemu, w szczególności inwestycjom
    w zakresie budownictwa jednorodzinnego i turystyki.
    Wzrost koniunktury na produkcję i usługi oraz rozwój przedsiębiorczości i dziedzin
    specjalnych gospodarstw rolnych spowoduje wzrost aktywności mieszkańców (w
    przedsiębiorczości, w pracy najemnej i samym rolnictwie). Efektem tej tendencji
    będzie wzrost zamożności mieszkańców a zatem wzrost skłonności do inwestowania
    w rozwój gospodarstw domowych, gospodarstw rolnych i w rynkową działalność
    pozarolniczą (przemysł, handel, usługi). Wzrosną dochody w budżecie gminy, co
    pozwoli na dalsze inwestowanie w urządzenia komunalne infrastruktury technicznej
    i społecznej. Będzie przez to wzrastała atrakcyjność gminy Łączna dla mieszkańców
    i przedsiębiorców. Aktywność inwestycyjna może dalej wzrastać. W tych warunkach
    będzie też dalej wzrastał popyt konsumpcyjny z coraz większym urozmaiceniem
    modelu konsumpcji.
    W warunkach wielostronnego wzrostu koniunktury na towary i usługi, na
    zatrudnienie i usługi budowlane oraz obsługę infrastrukturalną będzie wzrastał popyt
    na tereny budowlane. Nasili się problem utrzymania ładu przestrzennego. Jego reguły
    wyrażone w koncepcji zagospodarowania przestrzennego będą wymagały szczególnie
    aktywnego nadzoru poprzez
    przyszłe operacyjne planowanie przestrzenne i realizację potrzebnych sieciowych
    urządzeń infrastruktury technicznej.
    Ożywienie gospodarcze w kraju może wywołać wzrost popytu na usługi
    turystyczno-rekreacyjne. Walory przyrodnicze gminy tworzą warunki rozwoju
    znaczącego ruchu turystycznego. Wymagają one jednak zainwestowania. Wokół
    zbiornika retencyjno-rekreacyjnego Jaśle zlokalizowanych zostanie szereg inwestycji
    turystycznych (pensjonaty, punkty gastronomiczne, ośrodki odnowy biologicznej,
    stadniny, itp.). Rozwój usług turystyczno-rekreacyjnych będzie więc składnikiem
    bardziej rozwiniętej struktury gospodarczej, w tym struktury działowej bazy
    ekonomicznej gminy. Rozwój sektora turystycznego wsparty będzie przez
    zlokalizowane albo działające na terenie Gminy instytucje otoczenia biznesu.(..)
    Generalny cel Strategii
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 20
    Wyniki diagnozy gospodarki gminy, przeprowadzone konsultacje i scenariusze
    przyszłości dają podstawy do utrzymania określonej hipotezy celów, w tym celu
    generalnego i wiodących kierunków jego osiągania stanowiących zestaw celów
    warunkujących. Generalnym celem strategii rozwoju gminy Łączna jest jej
    wielofunkcyjny rozwój gminy - rozwój w oparciu o optymalne wykorzystanie
    istniejących potencjałów.
    Cele warunkujące osiąganie celu generalnego
    Dla osiągnięcia celu generalnego konieczna jest realizacja szeregu celów zwanych
    warunkującymi (strategicznymi), w tym:
    1. Racjonalne zagospodarowanie obszaru gminy oraz poprawa stanu infrastruktury
    technicznej i społecznej Gminy
    2. Restrukturyzacja rolnictwa i poprawa kondycji ekonomicznej gospodarki
    3. Rozwój agroturystyki i turystyki weekendowej, szkolnej, konnej i rekreacyjnozdrowotnej
    4. Wspomaganie zróżnicowanych form przedsiębiorczości
    5. Wzmocnienie potencjału mieszkańców Gminy oraz służb Gminy
    Przyjęty układ celów warunkujących wywołuje potrzebę określenia licznych celów
    operacyjnych w dziedzinach działalności społeczno-gospodarczej uznanych jako
    dziedziny działań strategicznych. Do nich zaliczono wszystkie dziedziny mające istotny
    ładunek problemów i potencjałów rozwojowych, stanowiących podstawy bezpośrednich
    i pośrednich działań usprawniających rozwój.
    (..)Rozwój agroturystyki i turystyki weekendowej, szkolnej, konnej i rekreacyjnozdrowotnej
    1. Opracowanie i wdrożenie Programu obsługi turystyki weekendowej, szkolnej, konnej
    i rekreacyjno-zdrowotnej
    2. Opracowanie i wdrożenie Programu promocji i informacji turystycznej
    3. Opracowanie i wdrożenie Programu wspierania tworzenia gospodarstw
    agroturystycznych
    4. Opracowanie i wdrożenie Programu udostępnienia walorów przyrodniczych poprzez
    sieć szlaków i ścieżek turystycznych i inną infrastrukturę sportowo-rekreacyjną
    5. Organizacja imprez kulturalnych i widowisk historycznych
    6. Uwzględnianie w planowaniu miejscowym terenów rekreacyjnych i letniskowych
    7. Zagospodarowanie terenu wokół zbiornika Jaśle
    8. Opracowanie kompleksowej oferty inwestycyjnej w zakresie turystyki
    VI. Cele programu w świetle Ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków
    i opiece nad zabytkami, harmonogram działań;
    Ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami określa, iż opracowanie
    programu opieki nad zabytkami ma na celu:
    1. Włączenie problemów ochrony zabytków do systemu zadań strategicznych,
    wynikających z koncepcji przestrzennego zagospodarowania przestrzennego kraju;
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 21
    2. Uwzględnienie uwarunkowań ochrony zabytków, w tym krajobrazu kulturowego
    i dziedzictwa archeologicznego, łącznie z uwarunkowaniami ochrony przyrody i równowagi
    ekologicznej,
    3. Zahamowanie procesów degradacji zabytków i doprowadzenie do poprawy stanów
    ich zachowania,
    4. Wyeksponowanie poszczególnych zabytków oraz walorów krajobrazu kulturowego,
    5. Podejmowanie działań zwiększających atrakcyjność zabytków dla potrzeb
    społecznych, turystycznych i edukacyjnych oraz wspieranie inicjatyw sprzyjających
    wzrostowi środków finansowych na opiekę nad zabytkami,
    6. Określenie warunków współpracy z właścicielami zabytków, eliminujących sytuacje
    konfliktowe związane z wykorzystaniem tych zabytków,
    7. Podejmowanie przedsięwzięć umożliwiających tworzenie miejsc pracy związanych
    z opieką nad zabytkami.
    Działania dotyczące obiektów zabytkowych i stanowisk archeologicznych objętych
    ochroną konserwatorską znajdujących się w Rejestrze zabytków, wymagają
    uzyskania pozwolenia Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków
    i winny być realizowane przy uwzględnieniu przepisów odrębnych z zakresu
    ochrony zabytków, zaś prace budowlane przy obiektach zabytkowych ujętych
    w Gminnej ewidencji zabytków wymagają uzyskania opinii Świętokrzyskiego
    Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Kielcach.
    Celem strategicznym Programu jest intensyfikacja ochrony i opieki nad zasobem
    dziedzictwa kulturowego oraz promocja Gminy Łączna.
    Należy pamiętać, że są to działania wieloletnie, zaś część z nich może być realizowana
    w ramach zadań własnych w stosunku do zabytków będących własnością Gminy,
    dostosowanych do możliwości finansowych Gminy. Priorytety nie są nakazem, stanowią
    propozycje, które będą realizowane z inicjatywy władz gminnych. Program opieki nad
    zabytkami pełni funkcję promocyjną i informacyjną, jest również raportem o stanie
    dziedzictwa kulturowego w Gminie oraz wskazuje działania zmierzające do jego
    poprawy. Realizacja zdefiniowanych i wytyczonych celów w tym zakresie powinna
    pomóc Gminie Łączna w zachowaniu dziedzictwa kulturowego. Działania te powinny
    być realizowane zgodnie z hierarchią i kontrolowane na każdym etapie.
    Priorytety:
    Priorytet I: Rewaloryzacja dziedzictwa kulturowego.
    Kierunek działania: zahamowanie degradacji zasobu zabytków gminnych.
    Zadania: pozyskanie środków zewnętrznych na rewaloryzację zabytków gminnych
    oraz pomoc w ich uzyskaniu dla właścicieli zabytków nieruchomych.
    Priorytet II: Rozszerzanie zasobu i jego ochrony w Gminie Łączna.
    Kierunek działania: rozszerzanie Gminnej ewidencji zabytków oraz jej terminowa
    aktualizacja.
    Kierunek działania: pozyskiwanie co 2 lata informacji od właścicieli obiektów
    włączonych do GEZ o przeprowadzonych remontach.
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 22
    Kierunek działania: aktualizacja Studium Uwarunkowań i Kierunków
    Zagospodarowania Przestrzennego oraz planów miejscowych o informacje nt. zabytków
    wykreślonych z GEZ oraz nowych, do niej włączonych.
    Priorytet III: Kształtowanie krajobrazu kulturowego i jego ochrona.
    Kierunek działania: zespolenie działań w zakresie ochrony środowiska kulturowego
    i naturalnego, przyrodniczego.
    Zadanie: egzekwowanie/ przestrzeganie zapisów dot. działalności inwestycyjnej na
    obszarach objętych ochroną.
    Priorytet IV: Promocja zasobu dziedzictwa kulturowego Gminy Łączna.
    Kierunek działania: udostępnienie informacji dot. dziedzictwa kulturowego.
    Zadanie: udostępnienie wykazu Gminnej ewidencji zabytków oraz Gminnego
    programu opieki nad zabytkami na stronie www. Urzędu Gminy w Łączna
    Harmonogram działań Gminy Łączna w zakresie opieki nad zabytkami:
    1. Niezwłocznie:
    - zamieszczenie Gminnej ewidencji zabytków i Gminnego programu opieki nad
    zabytkami na stronie www. Gminy Łączna;
    2. Na bieżąco:
    - rozszerzanie Gminnej ewidencji zabytków;
    - uwzględnienie ochrony zabytków w Studium uwarunkowań i zagospodarowania
    przestrzennego;
    - uwzględnianie w Planach miejscowych zadań ochronnych;
    - wspieranie i organizowanie prac porządkowych i remontowych przy obiektach
    zabytkowych;
    - wykorzystywanie środków unijnych, rządowych, samorządowych i prywatnych na
    poprawę stanu zabytków;
    3. Co dwa lata:
    - pozyskiwanie informacji od właścicieli obiektów włączonych do GEZ
    o przeprowadzonych remontach;
    - monitorowanie, przegląd obiektów zabytkowych ujętych w GEZ;
    - sprawozdanie Wójta Radzie Gminy z realizacji założeń GPONZ ( zgodnie
    z art. 87 Ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad
    zabytkami);
    4. Co 4 lata:
    - aktualizacja GEZ i GPONZ.
    VII. Ogólna charakterystyka zasobów:
    „ Gmina Łączna od zachodu graniczy z gminami Zagnańsk i Bliżyn, od północy
    z miastem Suchedniów, od wschodu sąsiaduje z gminami Suchedniów i Bodzentyn, a od
    południa z gminą Masłów. W obecnie wprowadzanym podziale administracyjnym kraju
    obszar gminy włączony został w obręb powiatu Skarżysko-Kamienna, w województwie
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 23
    świętokrzyskim. Gmina licząca ok. 5,4 tyś. mieszkańców obejmuje obszar 62 km2.
    W skład gminy wchodzi 13 sołectw: Czerwona Górka, Gózd, Jęgrzna, Kamionki,
    Klonów, Łączna, Osełków, Podłazie, Podzagnańszcze, Występa, Zagórze, Zalezianka,
    Zaskale.”
    „ Lokalizacja i podstawowe dane Położona w północnej części województwa
    świętokrzyskiego, południowej powiatu skarżyskiego, gmina Łączna jest gminą typową
    wiejską o niewielkiej powierzchni (62 km2) i liczbie mieszkańców (5.245 – 2006 r.).
    Przebiegająca przez centralną część droga ekspresowa nr 7 dzieli jej teren na dwa
    obszary, zachodni i bardziej zaludniony wschodni. Ze stolicy Gminy do Kielc jest 17 km,
    a do Skarżyska-Kamiennej - 14 km.
    Gmina posiada 13 jednostek pomocniczych – sołectw.
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 24
    Charakter gminy tworzą malownicze pagórki poprzecinane dolinami i duże kompleksy
    leśne Puszczy Świętokrzyskiej. Lasy te bogate są w dziką zwierzynę i ptactwo. Liczne
    strumienie i rzeki obfitują w ryby, w tym lubiące tylko czyste wody pstrągi.”
    (Strategia Rozwoju Gminy Łączna na lata 2007-2020).
    1. zarys historii Gminy wiejskiej Łączna:
    „ Historia Łącznej i okolic
    Łączna, jako nazwa własna po raz pierwszy wymieniona została w dokumencie
    Leszka Czarnego z roku 1260, na mocy którego cystersi wąchoccy uzyskali prawo
    połowu bobrów na rzece Łącznej i rzece Kamiennej. Najstarsza pisana wzmianka
    o Łącznej pochodzi z roku 1383. Znajduje się w dokumencie wystawioną przez
    kancelarię katedry Świętego Wacława w Krakowie. Funkcję biskupa krakowskiego
    sprawował wówczas Jan Redlica. Najwcześniej z terenu dzisiejszej gminy
    wzmiankowana jest „Cziruona Góra', czyli obecna Czerwona Górka - w roku 1328. Nie
    jest to jednak zapewne data powstania samej miejscowości, ale nie zachowały się
    materiały historyczne, które pozwoliłyby precyzyjnie określić datę jej lokowania. Było to
    zapewne związane z kolonizacją prowadzoną na tym terenie przez biskupów
    krakowskich. Procesy te zapoczątkowane zostały w II połowie XIV wieku przez biskupa
    Bodzantę, a kontynuowane przez Floriana z Mokrska, Jana Redlicę, Piotra Wysza,
    Wojciecha Jastrzębca, a przede wszystkim Zbigniewa Oleśnickiego. Rozwój osadnictwa
    w okolicach Łącznej przyspieszyło powstanie traktu warszawsko - krakowskiego,
    którego znaczenie bardzo wzrosło po przeniesieniu w 1569 roku stolicy z Krakowa do
    Warszawy. Przez cały okres od XV do XVIII wieku miejscowość znajdowała się
    w województwie sandomierskim. W życiu gospodarczym miejscowości znaczącą rolę
    odgrywać musiało także bartnictwo. Dokument kapituły krakowskiej z 1644 roku
    wymienia siedmiu z nich z Łącznej: Pliasza, Wałek Kyzek, Mikołaj Januszek, Mateusz
    Grzybowski -, Sobek Janeczek, Jan Patyczek, Stanisław Kyzek. Jednak podstawą bytu
    mieszkańców tych ziem było rolnictwo. W produkcji roślinnej dominowała uprawa zbóż;
    pszenica, żyto, owies, jęczmień. Uzupełniającą rolę pełniła uprawa grochu, lnu, konopi,
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 25
    tatarki. W Łącznej znajdował się także folwark oraz browar. Od roku 1795 (po III
    rozbiorze Polski) tereny Łącznej na okres do 1809 roku znalazły się w zaborze
    austriackim. Następnie weszły w skład Księstwa Warszawskiego (do 1815 roku),
    a później Królestwa Polskiego. W 1827 roku wieś Łączna podzielona była na część
    rządową i część prywatną. Część rządową zamieszkiwało 884 mieszkańców i znajdowały
    się w niej 134 dymy (domy) mieszkalne. W części prywatnej był l dym i 8 mieszkańców.
    Pierwsza połowa XIX wieku to zanik tradycji hutniczych i górniczych w tym rejonie
    i bartnictwa. Ogromne znaczenie dla rozwoju Łącznej i okolicy miała budowa w latach
    1820-1836 traktu warszawskiego. W 1846 roku powstały karczmy w Łącznej i Występie.
    W 1864r. w Występie istniała również Stajnia, zajezdnia i zajazd. Pod koniec XIX wieku
    niemal obok siebie istniały trzy karczmy: Pocieszka w Łącznej oraz w Goździe
    i Występie. Zmianie ulega również układ pierwotny wsi ukształtowany podczas
    średniowiecznej lokacji. Stało się tak w wyniku przeprowadzonej w II połowie XIX
    wieku akcji „urządzania wsi'. Wyznaczone wówczas jednostki osadnicze miały charakter
    tzw. rzędówek. Wielodrożna wieś Łączna, w wyniku „urządzania', podzielona została na
    kilka miejscowości, które z czasem stały się odrębnymi wsiami (Kamionki, Czerwona
    Górka, Podzagnańszcze, Stawik, Jaśle). Nie mniej ważne dla
    Łącznej było wybudowanie w latach 1884-1885 kolei na trasie Dęblin - Radom -
    Skarżysko - Kielce - Dąbrowa Górnicza. Po roku 1867 Łączna znalazła się w Guberni
    Kieleckiej, powiecie kieleckim i gminie Suchedniów. Od końca lat 80-tych XIX wieku
    datują się początki szkolnictwa w Łącznej, zaś w latach 1905-1906 dzieci ze szkoły
    elementarnej bojkotowały nauczanie języka rosyjskiego. W 1913 powstała parafia
    w Łącznej, rok wcześniej rozpoczęto budowę kościoła, którego budowę zakończono
    w 1920 roku. Pod odzyskaniu niepodległości w 1918 roku Łączna weszła w skład
    województwa i powiatu kieleckiego. Dwudziestolecie międzywojenne to także okres
    rozwoju życia społeczno -kulturalnego osady. W 1927 roku powstaje jednostka
    Ochotniczej Straży Pożarnej. Inspiratorem życia kulturalnego była również miejscowa
    szkoła. Organizowała m.in. obchody rocznic państwowych i niepodległościowych,
    przedstawienia teatralne, zajęcia sportowe. Działało w niej szereg organizacji: Związek
    Harcerstwa Polskiego, Towarzystwo Opiek na Zwierzętami, Koło Byłych
    Wychowanków, Szkolna Kasa Oszczędności, Szkolne Koło Ligi Morskiej, chór. Lata
    1918-1939 to także rozwój gospodarczy osady. Powstał tartak, spółdzielnia spożywców
    „Rolnik’’ drobne zakłady handlowe i rzemieślnicze. 3 września 1939 roku atakiem
    niemieckiego lotnictwa a stację kolejową w Łącznej dociera tutaj II wojna światowa.(..)
    Powstanie gminy
    Gmina Łączna należy do jednych z najmłodszych jednostek samorządu terytorialnego
    w województwie świętokrzyskim. Powstała z dniem l stycznia 1995 roku na mocy
    decyzji ówczesnego premiera Waldemara Pawlaka. Nastąpiło to w wyniku podziału
    dotychczasowej gminy Suchedniów. Tradycje funkcjonowania odrębnej administracji na
    tym terenie istniały od lat powojennych do 1975 roku. Wówczas to tzw. 'reforma
    gierkowska' wprowadziła dwustopniowy podział kraju na województwa i gminy. Na
    szczeblu lokalnym zlikwidowano gromady i zmniejszono liczbę gmin. Teren Łącznej
    i okolicznych wsi włączono do gminy Suchedniów. W marcu 1995 roku przeprowadzone
    zostały pierwsze w historii Łącznej samorządowe. Pierwsza sesja nowo wybranej Rady
    Gminy odbyła się 14 marca 1995 roku w świetlicy Kopalni i Zakładu Wzbogacania
    Kwarcytu ,,Bukowa Góra'. Rada Gminy, spośród osiemnastu radnych, na swego
    przewodniczącego wybrała Zofię Chrzęszczyk, emerytowaną nauczycielkę Szkoły
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 26
    Podstawowej w Łącznej. Wójtem Gminy na tej samej sesji wybrany został Andrzej
    Ślusarczyk, wcześniej będący zastępcą burmistrza Suchedniowa.”
    http://www.laczna.pl/index.php?page=historia
    „ Projekt herbu gminy Łączna powstał w 2000 roku po konsultacjach prowadzonych
    przez przedstawicieli gminy w osobach wójta Andrzeja Ślusarczyka i sekretarza gminy
    Jacentego Kity z heraldykiem Jerzym Michtą - pracownikiem naukowym Akademii
    Świętokrzyskiej im. Jana Kochanowskiego w Kielcach i plastykiem Krzysztofem Majem
    z Kielc. Ich współpraca była konsekwencją wymagań nałożonych przez cytowaną wyżej
    ustawę. Warto dodać, że Jerzy Michta jest twórcą koncepcji heraldyki samorządowej dla
    województwa świętokrzyskiego (czyli herbów województwa, powiatów i gmin).
    Koncepcja ta pozwala na wykorzystywanie w herbie gminy najbardziej
    charakterystycznych elementów herbu powiatu wskazując na jej (tj. gminy) terytorialną
    przynależność lub na sięgnięcie do własnej tradycji historycznej danej gminy lub
    wreszcie na nawiązanie do patronów kościoła lub parafii znajdujących się na terenie
    gminy.(..) Herb gminy Łączna jest przedstawieniem ikonograficznym postaci obu
    apostołów z atrybutami ich męczeńskiej śmierci. Wzór przedstawienia obu apostołów
    został zaczerpnięty z dekoracji mozaikowej z 2 poł. XII wieku w Capella Palatina
    w Palermo (Włochy), przedstawiającej Chrystusa ze świętymi Piotrem i Pawłem, których
    postacie posłużyły do przedstawienia Szymona i Judy Tadeusza z charakterystycznym
    dla nich wyglądem zewnętrznym i atrybutami ich męczeńskiej śmierci. Najogólniej herb
    przedstawia się
    następująco: Na tarczy renesansowej, zaokrąglonej od podstawy, w polu błękitnym,
    z prawej strony postać Judy Tadeusza z siwą brodą i takimiż, niezbyt długimi włosami,
    w czerwonej sukni, trzymającego w ręku białą pałkę - atrybut jego męczeńskiej śmierci.
    Z lewej strony postać Szymona w żółtej sukni, trzymającego w ręku białą piłę - narzędzie
    jego śmierci. Głowa każdego z apostołów otoczona jest złotym nimbem - oznaką ich
    świętości. Należy dodać, że podane tu strony: lewa i prawa są stronami heraldycznymi, to
    znaczy odwrotnymi od strony osoby patrzącej na tarczę. Chociaż literatura
    hagiograficzna poświęciła apostołom wiele miejsca, to brak jest wiadomości pewnych,
    historycznie udokumentowanych. Powstało natomiast wiele legend, które z czasem stały
    się jak gdyby drugimi żywotami apostołów, i jako takie zostały silniej utrwalone przez
    tradycje, niż fakty rzeczywiście mające miejsce. Nie inaczej jest w przypadku apostołów
    Szymona i Judy Tadeusza.
    Szymon Apostoł Jego imię jest imieniem biblijnym pochodzenia hebrajskiego,
    występujące w dwóch formach: Symeon i Szymon i znaczy tyle, co 'Bóg wysłuchał'.
    Jest spośród Dwunastu postacią chyba najmniej znaną. Występuje w Nowym
    Testamencie zaledwie cztery razy i to tylko w spisach apostołów, tzw. katalogach (w
    Ewangeliach Mateusza, Marka , Łukasza i w Dziejach Apostolskich). Wymieniany jest
    z Jakubem synem Alfeusza, Judą Tadeuszem i Judaszem Iskariotą; w Mt 10,4 i Mk 3,18
    występuje na jedenastym miejscu, w Łk 6,15 i Dz 1,13 na dziesiątym miejscu. Są to
    jedyne pewne wiadomości na jego temat. W Ewangeliach Mateusza i Marka nosi
    przydomek Kananejczyk, co jest tłumaczone jako Gorliwy, choć niektórzy dawniejsi
    autorzy utożsamiali go z panem młodym z Kany Galilejskiej. Tymczasem Gorliwy lub
    Gorliwiec oznaczać może tu religijnego entuzjastę, czy nawet byłego członka grupy tzw.
    zelotów żydowskich - religijnych radykałów dążących m.in. do wyzwolenia spod władzy
    Rzymu. Można też uznać ten przydomek za określenie wielkiej gorliwości w służbie
    apostolskiej.
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 27
    Juda Tadeusz Imię Juda jest imieniem biblijnym pochodzącym od hebrajskiego
    Jehuda - 'godny czci'. Z kolei imię Tadeusz, również biblijne, wywodzi się z języka
    aramejskiego, w którym thad - daj oznaczało człowieka o szerokiej piersi. W katalogach
    apostołów występuje w Łk 6,16 i Dz 1,13 jako Juda; syn Jakuba i brat Jakuba na
    jedenastym miejscu. Ponadto w J 14,22 występuje jako Juda, ale nie Iskariota. Pod
    imieniem Tadeusz figuruje dwukrotnie w katalogach apostołów: Mt 10,3 i Mk 3,18 na
    dziesiątym miejscu. Dodawanie do imienia Judy dodatkowych informacji (syn Jakuba lub
    brat Jakuba), najprawdopodobniej było spowodowane koniecznością odróżnienia tego
    apostoła od Judasza. Stąd również wyciągano wnioski, że był bratem Jakuba Apostoła
    (młodszego), choć forma tego nazwania w zakresie pokrewieństwa raczej wskazuje na
    synostwo. Podobnie wygląda sprawa pokrewieństwa Judy z Panem Jezusem: nowsi
    bibliści skłaniają się do tego, aby od Judy Tadeusza odróżniać drugiego Judę nazwanego
    'bratem Pańskim'(Mt 13,55, Mk 6,3). Nie ma też absolutnej pewności czy Juda Tadeusz
    jest autorem jednego z listów wchodzących w skład Nowego Testamentu. Natomiast
    powszechnie uznaje się, że Juda i Tadeusz to ta sama osoba.”
    http://www.laczna.pl/index.php?page=herb
    2. zabytki Gminy wiejskiej Łączna:
    Wykaz zabytków nieruchomych ujętych w Gminnej Ewidencji Zabytków Gminy
    Łączna:
    1. Jęgrzna, cmentarz epidemiczny;
    2. Klonów 62, Szkoła Podstawowa, ob. Koło Gospodyń;
    3. Łączna, cmentarz parafialny wraz z cmentarzem wojennym;
    4. Łączna, dzwonnica;
    5. Łączna, figura przydrożna Jezusa Frasobliwego;
    6. Łączna, Kościół par.pw. św. Szymona i Judy Tadeusza;
    7. Łączna, ogrodzenie Kościoła;
    8. Łączna, AZP 83-64, stanowisko archeologiczne (brak dokładnej lokalizacji;
    9. Zalezianka Górna, AZP 83-64, stanowisko archeologiczne ( brak dokładnej
    lokalizacji.
    1. Jęgrzna, cmentarz epidemiczny;
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 28
    2. Klonów 62, Szkoła Podstawowa;
    3. Łączna, cmentarz parafialny;
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 29
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 30
    4. Łączna, dzwonnica;
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 31
    5. Łączna, figura przydrożna Jezusa Frasobliwego:
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 32
    6. Łączna, Kościół par.pw. św. Szymona i Judy Tadeusza;
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 33
    7. Łączna, ogrodzenie Kościoła;
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 34
    W Gminnej ewidencji zabytków znajdują się:
    1) zabytki nieruchome, włączone do Rejestru zabytków;
    2) inne zabytki nieruchome znajdujące się w Wojewódzkiej ewidencji zabytków;
    3) zabytki nieruchome wyznaczone przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta)
    w porozumieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków.
    VIII. Ocena stanu dziedzictwa kulturowego. Analiza szans i zagrożeń. (SWOT)
    Mocne strony:
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 35
    · Dobry stan obiektów sakralnych;
    · Zachowanie obiektów o dużej wartości kulturowej: sakralnych wraz
    z cmentarzami;
    · Atrakcyjne położenie przyrodniczo-krajobrazowe i klimatyczne, stwarzające
    bardzo dobre warunki do rozwoju turystyki, ekoturystyki, agroturystyki i rekreacji;
    · Działania Władz Gminy na rzecz promocji regionu, rozwoju turystyki i ochrony
    dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego;
    Strony słabe:
    · Małe wykorzystanie Funduszy Unii Europejskiej;
    · Zbyt niskie środki budżetowe i prywatne przeznaczone na remonty i konserwację
    obiektów zabytkowych, brak również środków i planów zagospodarowania
    nieczynnych cmentarzy;
    · Brak środków przeznaczonych na badania naukowe zabytków;
    · Mała skala działań promocyjnych i edukacyjnych w zakresie ochrony dziedzictwa
    kulturowego;
    · słabe wykorzystanieniezaprzeczalnych walorów turystycznych Gminy;
    · Niska świadomość społeczna dla znaczenia ochronyi opieki nad zabytkami;
    Zagrożenia:
    · Wydawanie zezwoleń na nową zabudowę mieszkaniową i użytkową rozbieżną ze
    stylistyką historyczną regionu;
    · Stosowanie nowoczesnych materiałów, technologii lub kolorystyk
    niedostosowanych do historycznego charakteru zabudowy;
    · Degradacja środowiska naturalnego i jego zanieczyszczenie,
    · Niestabilność i powszechna nieznajomość przepisów prawa;
    Szanse:
    · Zwiększenie świadomości mieszkańców w zakresie ważności znaczenia ochrony
    i opieki nad zabytkami i wartości dziedzictwa kulturowego;
    · Lepsze pozyskiwanie i wykorzystanie funduszy UE, państwowych, resortowych na
    prace remontowo-konserwatorskie;
    · Wzrost bazy agroturystycznej;
    · Wzrost świadomości mieszkańców Gminy w zakresie poprawy estetyki otoczenia
    i właściwego użytkowania obiektów zabytkowych;
    · Wykorzystanie doświadczeń międzynarodowych, państwowych i regionalnych
    w zakresie ochrony dziedzictwa kulturowego;
    · Popularyzowanie dobrych wzorców zagospodarowania i poszanowania obiektów
    zabytkowych;
    · Przestrzeganie zapisów miejscowych planów zagospodarowania w zakresie
    ochrony zabytków i dziedzictwa kulturowego;
    · Szeroka promocja walorów przyrodniczych i dziedzictwa kulturowego Gminy;
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 36
    · Wykorzystanie nowoczesnych narzędzi komunikacji ( Internet, bazy informacji
    turystycznej ) dla popularyzacji walorów przyrodniczych, krajobrazowych i zasobów
    dziedzictwa kulturowego Gminy;
    IX. Źródła finansowania Gminnego Programu Opieki nad Zabytkami dla Gminy
    wiejskiej Łączna na lata 2013-2016:
    Zasady finansowania Gminnego Programu Opieki nad zabytkami określa rozdział
    7 Ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z dnia 23 lipca 2003 r.
    Finansowanie prac konserwatorskich, restauratorskich i robót budowlanych spoczywa
    na właścicielu ( posiadaczu ) obiektu zabytkowego-osobie prawnej lub fizycznej
    posiadającej tytuł prawny do zabytku. Dla jednostki samorządu terytorialnego, będącej
    właścicielem zabytku, opieka nad zabytkiem stanowi jego zadanie własne.
    Finansowanie nie spoczywa wyłącznie na władzach samorządowych, opieka nad
    zabytkami, a więc i finansowanie spoczywa na właścicielu obiektu. Na wniosek
    właściciela ( j. s. t. czy osoby prawnej i fizycznej) może być udzielona dotacja celowa.
    Finansowanie może pochodzić z różnych źródeł: krajowych i zagranicznych.
    Zgodnie z art. 72 ustawy: na zasadach i w trybie określonym odrębnymi przepisami,
    prace konserwatorskie, restauratorskie roboty budowlane przy
    zabytkach będących w posiadaniu jednostek organizacyjnych, zaliczanych do sektora
    finansów publicznych, są finansowane ze środków finansowych przyznanych
    odpowiednio przez dysponentów części budżetowych bądź jednostki samorządu
    terytorialnego, którym podlegają te jednostki.
    Art.73. i 74 ustawy mówią:
    Osoba fizyczna, jednostka samorządu terytorialnego lub inna jednostka organizacyjna,
    będąca właścicielem bądź posiadaczem zabytku wpisanego do rejestru albo posiadająca
    taki zabytek w trwałym zarządzie, może ubiegać się o udzielenie dotacji celowej
    z budżetu państwa na dofinansowanie prac konserwatorskich, restauratorskich lub robót
    budowlanych przy tym zabytku. Dotacja na dofinansowanie prac konserwatorskich,
    restauratorskich lub robót budowlanych przy zabytku wpisanym do rejestru może być
    udzielona przez:
    1) ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego ze środków
    finansowych z części budżetu państwa „Kultura i Ochrona Dziedzictwa Narodowego”;
    2) wojewódzkiego konserwatora zabytków ze środków finansowych z budżetu państwa
    w części, której dysponentem jest wojewoda.
    Zgodnie z art. 77 ustawy dotacja może być przyznana na nakłady konieczne na:
    1) sporządzenie ekspertyz technicznych i konserwatorskich;
    2) przeprowadzenie badań konserwatorskich, architektonicznych lub archeologicznych;
    3) wykonanie dokumentacji konserwatorskiej;
    4) opracowanie programu prac konserwatorskich i restauratorskich;
    5) wykonanie projektu budowlanego zgodnie z przepisami Prawa budowlanego;
    6) sporządzenie projektu odtworzenia kompozycji wnętrz;
    7) zabezpieczenie, zachowanie i utrwalenie substancji zabytku;
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 37
    8) stabilizację konstrukcyjną części składowych zabytku lub ich odtworzenie w zakresie
    niezbędnym dla zachowania tego zabytku;
    9) odnowienie lub uzupełnienie tynków i okładzin architektonicznych albo ich całkowite
    odtworzenie, z uwzględnieniem charakterystycznej dla tego zabytku kolorystyki;
    10) odtworzenie zniszczonej przynależności zabytku, jeżeli odtworzenie to nie przekracza
    50% oryginalnej substancji tej przynależności;
    11) odnowienie lub całkowite odtworzenie okien, w tym ościeżnic i okiennic,
    zewnętrznych odrzwi i drzwi, więźby dachowej, pokrycia dachowego, rynien i rur
    spustowych;
    12) modernizację instalacji elektrycznej w zabytkach drewnianych lub w zabytkach, które
    posiadają oryginalne, wykonane z drewna części składowe i przynależności;
    13) wykonanie izolacji przeciwwilgociowej;
    14) uzupełnianie narysów ziemnych dzieł architektury obronnej oraz zabytków
    archeologicznych nieruchomych o własnych formach krajobrazowych;
    15) działania zmierzające do wyeksponowania istniejących, oryginalnych elementów
    zabytkowego układu parku lub ogrodu;
    16) zakup materiałów konserwatorskich i budowlanych, niezbędnych do wykonania prac
    i robót przy zabytku wpisanym do rejestru, o których mowa w pkt 7-15;
    17) zakup i montaż instalacji przeciwwłamaniowej oraz przeciwpożarowej i odgromowej.
    Dotacje mogą być również przyznawane z budżetu Ministra Kultury i Dziedzictwa
    Narodowego. W przypadku tych dotacji, muszą one być realizowane zgodnie
    z programami operacyjnymi i priorytetami programów ogłaszanych corocznie przez
    właściwego Ministra.
    Z programów i priorytetów ogłoszonych przez Ministra w 2011 r. najważniejsze
    są:
    · „Dziedzictwo Kulturowe”, priorytet 1 - Ochrona zabytków, którego celem jest
    ochrona i zachowanie materialnego dziedzictwa kulturowego, konserwacja
    i rewaloryzacja zabytków oraz udostępnianie zabytków na cele publiczne.
    Dofinansowanie dotyczy zabytków wpisanych do rejestru zabytków. Do priorytetu
    nie kwalifikują się projekty realizowane przy udziale środków europejskich (np.
    Regionalnych Programów Operacyjnych). O dofinansowanie mogą starać się osoby
    fizyczne, jednostki samorządu terytorialnego oraz inne jednostki organizacyjne (np.
    samorządowe jednostki kultury, kościoły lub związki wyznaniowe, podmioty
    prowadzące działalność gospodarczą, organizacje pozarządowe, itp. )
    Wnioskodawcami nie mogą być państwowe instytucje kultury nadzorowane przez
    Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego lub współprowadzone przez jednostki
    samorządu terytorialnego i Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego , państwowe
    szkoły i uczelnie wyższe, a także podmioty określone w art. 72 ustawy z dnia 23 lipca
    2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.
    · „Dziedzictwo Kulturowe”, priorytet 3 – Kultura ludowa, którego celem jest
    wzmacnianie poczucia tożsamości regionalnej, zachowanie i przekaz wartościowych
    elementów kultury ludowej oraz promowanie działań artystycznych będących
    twórczym upowszechnianiem elementów sztuki regionalnej, a także:
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 38
    · „Infrastruktura kultury” - celem programu jest poprawa warunków
    funkcjonowania instytucji i obiektów kultury; przedmiotem
    dofinansowania mogą być remonty, roboty budowlane, przebudowa (modernizacja)
    nieruchomości na cele działalności kulturalnej i edukacyjnej w zakresie kultury,
    również przygotowanie dokumentacji technicznej niezbędnej do prowadzenia
    inwestycji.
    W latach 2011-2015 realizowany jest również Program Wieloletni KULTURA +,
    którego celem jest poprawa dostępu do kultury oraz uczestnictwa w życiu
    kulturalnym w ośrodkach wiejskich i wiejsko-miejskich.
    Kolejnym źródłem finansowania są dotacje udzielane przez Świętokrzyskiego
    Konserwatora Zabytków ze środków budżetu państwa.
    Na renowację parków wiejskich i miejskich oraz na rewitalizację pomników
    przyrody dotacje można uzyskać ze środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony
    Środowiska i Gospodarki Wodnej.
    Kolejno można wymienić dotacje samorządu województwa dla j. s. t. na realizację
    działań z zakresu kultury i sztuki, środki własne Gminy Łączna, dotacje Samorządu
    Województwa Świętokrzyskiego, Samorządu Powiatu, Gminy, granty, nagrody
    samorządu województwa dla podmiotów nie zaliczanych do sektora finansów
    publicznych.
    Zgodnie z art. 81 ustawy:
    1. W trybie określonym odrębnymi przepisami dotacja na prace konserwatorskie,
    restauratorskie lub roboty budowlane przy zabytku wpisanym do rejestru może być
    udzielona przez organ stanowiący gminy, powiatu lub samorządu województwa, na
    zasadach określonych w podjętej przez ten organ uchwale.
    2. Dotacja, w zakresie określonym w art. 77 ustawy, może być udzielona w wysokości
    do 100% nakładów koniecznych na wykonanie przez wnioskodawcę prac konserwatorskich,
    restauratorskich lub robót budowlanych przy zabytku wpisanym do rejestru).
    Kolejno:
    Fundusz Kościelny ( przeznaczony głownie na renowacje obiektów sakralnych).
    Ze środków UE pozyskać głównie można środki na projekty związane z adaptacją (
    renowacją i konserwacją ) na cele kulturalne obiektów historycznych, na rewitalizację
    historycznych obszarów miejskich ( w tym popegeerowskich, powojskowych czy
    poprzemysłowych).
    Jednym ze źródeł finansowania mogą być również kredyty preferencyjne lub
    komercyjne.
    Opracowała: mgr Olga Kitta
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 39
    UZASADNIENIE
    Opracowanie gminnego programu opieki nad zabytkami ma na celu poprawę
    stanu zachowania środowiska kulturowego Gminy Łączna i podniesienia jego
    atrakcyjności, w tym turystycznej i bytowej, poprzez podniesienie walorów krajobrazu
    kulturowego i stanu zachowania substancji zabytkowej.
    Program opieki nad zabytkami jest dokumentem o charakterze uzupełniającym w
    stosunku do innych aktów planowania gminnego (powinien posłużyć do aktualizacji
    obowiązującego Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania
    Przestrzennego ).
    Program opieki nad zabytkami już z samej definicji w ustawie jest dokumentem
    wymagającym cyklicznej aktualizacji, opierając się na szerokim rozpoznaniu złożonej
    problematyki konserwatorskiej.
    Z uwagi, że ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami - do wyłącznej
    właściwości Rady Gminy pozostawia przyjęcie w/w programu – podjęcie
    przedmiotowej uchwały jest celowe i zasadne.
    Id: 9EFD9E79-F1F6-49F3-9A08-7F47BF039814. Podpisany Strona 1


    Data wprowadzenia: 2014-02-13 1420
    Data upublicznienia: 2014-02-13
    Art. czytany: 2205 razy

    Drukowanie dokumentuWiadomość wprowadził: Krzysztof Pastuszka
    » Pokaż rejestr zmian dla danej wiadomości
    Biuletyn Informacji Publicznej
    Urząd Gminy Łączna
    Czerwona Górka 1B
    26 - 140 Łączna

    tel. 041/25 - 48 - 960
    fax. 041/25-48-977

    Godziny otwarcia:
    Poniedziałek
    7.30-16.00
    Wtorek - Czwartek
    7.30-15.30
    Piątek
    7.30-15.00

    Kasa czynna:
    poniedziałek - piątek
    8.00-13.30

    ePUAP – adres skrytki podawczej: /09v7jfy1xv/SkrytkaESP

    Starostwo Powiatowe
    w Skarżysku-Kamiennej
    www.spskarzysko.bip.doc.pl

    Dziennik Ustaw
    http://dziennikustaw.gov.pl
    Monitor Polski
    http://monitorpolski.gov.pl

    Urząd Gminy Łączna